ความหมาย

• 
  

  {แบบ} น. ดอกไม้ตูม. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• มุข, มุข- - [มุก, มุกขะ-] น. หน้า, ปาก: ทาง: หัวหน้า: ส่วนของตึกหรือเรือนที่ยื่นออกมาจากส่วนใหญ่ มักอยู่ด้านหน้า. {ป., ส.}. มุขกระสัน น. อาการที่เชื่อมระหว่างพระที่นั่งองค์หนึ่งกับอีกองค์หนึ่ง. มุขเด็จ น. อาคารโถงขนาดเล็กที่ต่อออกมาจากหน้าพระที่นั่งเป็นที่เสด็จออกของพระมหากษัตริย์. มุขโถง น. มุขที่ยื่นออกมาจากตัวอาคาร ไม่มีฝากั้น. มุขบาฐ, มุขปาฐะ [มุกขะบาด, มุกขะ-] น. การต่อปากกันมา, การบอกเล่าต่อ ๆ กันมาโดยมิได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร, เช่น เรื่องนี้สืบมาโดยมุขบาฐ เรื่องนี้เป็นมุขปาฐะ. มุขมนตรี[มุกขะมนตฺรี] น. ที่ปรึกษาราชการชั้นผู้ใหญ่. มุขลด น. พื้นอาคารลดระดับต่ำกว่าพื้นส่วนกลางอาคาร อยู่ต่อออกมาทางหัวและท้ายอาคาร เช่น มุขลดศาลา มุขลดพระที่นั่งต่าง ๆ.

• มุขย- - [มุกขะยะ-] ว. สำคัญ, เป็นใหญ่. {ส.}. มุขยประโยค น. ชื่อประโยคในตำราไวยากรณ์ได้แก่ประโยคที่มีประโยคอื่นเป็นส่วนขยาย.

• มุคคะ - [มุกคะ] น. ถั่วเขียว. {ป. มุคฺค}.

• มุคธ์ - [มุก] ว. เขลา, ไม่รู้เดียงสา. {ส. มุคฺธ}.

• มุคระ - [มุกคะระ] น. ไม้ค้อน. {ป. มุคฺคร: ส. มุทฺคร}.