ความหมาย

• 
  

  [กฺริ่ม] ก. กระหยิ่ม, ครึ้มใจ, ภูมิใจ, อิ่มใจ. ว. อาการที่เมาเหล้า เรียกว่า เมากริ่ม.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กริยา - [กฺริยา, กะริยา] {ไว} น. คำที่แสดงอาการของนาม หรือสรรพนาม. {ส. กฺริยา: ป. กิริยา}. กริยานุเคราะห์ {ไว} น. กริยาที่ใช้ช่วยกริยาอื่น เช่น คง จะ ถูก น่า, กริยาช่วย ก็ว่า. กริยาวิเศษณ์{ไว} น. คำวิเศษณ์ ใช้ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ด้วยกันให้มีความแปลกออกไป. กริยาวิเศษณ์วลี {ไว} น. ท่อนความที่มีคำกริยาวิเศษณ์ที่พ่วงบุรพบทเข้าขยายกริยา เช่น ม้าวิ่งไปข้างโน้น ความที่ขีดสัญประกาศนั้นเป็นกริยาวิเศษณ์วลี. กริยาวิเศษณานุประโยค [-วิเสสะนานุปฺระโหฺยก] {ไว} น. อนุประโยคที่ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ในสังกรประโยค, ประโยควิเศษณ์ ก็ว่า.

• กริ้ว - [กฺริ้ว] {ราชา} ก. โกรธ, เคือง.

• กริว ๑ - [กฺริว] น. เต่า เช่น เขียนกริวขึ้นขี่ที่ต้นคอ {ขุนช้างขุนแผน), จริว หรือ ตริว ก็ว่า. {ดู ตะพาบ ๑, ตะพาบน้ำ}. กริวลาย ดู ม่านลาย .

• กริว ๒ - [กฺริว] ว. เกรียว, เสียงเอ็ดอึงพร้อมกันหลาย ๆ เสียง, เช่น บางหมู่ก็กริวเกริ่น {ม. ฉันท์ มหาพน}. กริวกราว ว. เสียงโห่, เสียงเอ็ดอึงพร้อมกันหลาย ๆ เสียง, เช่น บ้างโบกธงธุชพรายพราวโลดเต้นกริวกราว.

• กรี ๑ - [กะรี] {แบบ} น. ช้าง เช่น ถัดนั้นพลนิกรพวกกรี {ม. คำหลวง มหาราช}.