{โบ} น. ยาน, เครื่องพาตัวไป, เช่น วอ เสลี่ยง รถ, บางทีใช้ควบกับคำ ยาน เป็น ยั่วยาน, ต่อมาใช้เลือนเป็นยวดยาน. ก. พูดหรือทำให้เกิดอารมณ์ในทางใดทางหนึ่งรุนแรงขึ้น เช่น ยั่วราคะ ยั่วโทสะ ยั่วโมโห ยั่วกิเลส. ยั่วยวน ก. ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งกำเริบรักหรือเกิดความใคร่. ยั่วยุ ก. ยุให้เกิดอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง. ยั่วเย้า ก. พูดหยอกล้อ, กระเซ้า.