ความหมาย

• 
  

  [กฺรึง] {โบ} ก. ตรึง, ปักแน่น, ทำให้อยู่กับที่, เช่น ต้องศรพรหมาสตร์ฤทธิรณ กรึงแน่นทรวงบน ตลอดจนยอดปฤษฎางค์ {พากย์}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กรึ๊บ - [กฺรึ๊บ] ว. เสียงเกิดจากการกลืนของเหลวเช่นเหล้าอย่างรวดเร็ว, ลักษณนามเรียกการดื่มเหล้าอึกหนึ่ง ๆ ด้วยอาการอย่างนั้น เช่น ดื่มเหล้ากรึ๊บหนึ่ง ดื่มเหล้า ๒ กรึ๊บ. {ปาก} ก. ดื่ม {มักใช้แก่เหล้า}.

• กรึ่ม - [กฺรึ่ม] ว. ใช้ประกอบกับอาการเมาเหล้าว่า เมากรึ่ม หมายความว่า เมาเหล้าตลอดทั้งวัน.

• กรุ ๑ - [กฺรุ] น. ห้องที่ทำไว้ใต้ดิน ใต้พระเจดีย์ เป็นต้น สำหรับเก็บพระพุทธรูปและสิ่งมีค่าอื่น ๆ, โดยปริยายหมายถึงกระทรวง ทบวง กรม ที่ข้าราชการในสังกัดถูกเรียกตัวเข้ามาอยู่ประจำ โดยมิได้มีตำแหน่งหน้าที่ใด ๆ เพื่อเป็นการลงโทษหรือก่อนเกษียณอายุราชการ ในความว่า เรียกเก็บเข้ากรุ.

• กรุ ๒ - [กฺรุ] ก. ปิดกันช่องโหว่หรือที่ว่าง เช่น กรุฝาเรือน, รองไว้ข้างล่าง เช่น กรุก้นชะลอม, ปิดกั้น เช่น กรุบ่อ. น. เรียกบ่อที่ใช้อิฐเป็นต้นเรียงเป็นผนังบ่อเพื่อกันดินทลาย ว่า บ่อกรุ.

• กรุก - [กฺรุก] ก. ขลุก, ขลุกขลุ่ย, ง่วนอยู่, เช่น พรรษาหนึ่งสองพรรษาไม่ผาสุก เข้าบ้านกรุกเลยลาสิกขาบท {นิ. เดือน}. ว. เสียงดังกุก เช่น ได้ยินเสียงกรุกลุกขึ้นมอง {คาวี}. กรุกกรัก ก. ขลุกขลัก เช่น กรุกกรักประดักประเดิดเปิดฝาลุ้ง {คาวี}. ว. เสียงดังกุกกัก เช่น ได้ยินเสียงกรุกกรักก็ทักถาม {ม. ร่ายยาว ชูชก}.