ความหมาย

• 
  

  ก. แย่งด้วยอาการเช่นฉุด ยุด ดึงไปมา เช่น ยื้อข้อมือ, มักใช้เข้าคู่กับคำ แย่ง เป็น ยื้อแย่ง เช่น หมายื้อแย่งกระดูกกัน. ยื้อยุด ก. ฉุดรั้งไว้.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ยุ - ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง {มักใช้ในทางที่ไม่สมควร} เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ. ยุขึ้น ก. หนุนให้ทำอะไรก็ทำตาม. ยุไม่ขึ้น ก. หนุนเท่าไร ๆ ก็ไม่ยอมทำตาม. ยุยง ก. ยุหรือส่งเสริมให้ทำในสิ่งที่ไม่ดีหนักขึ้น เช่น ยุยงให้หนีโรงเรียน ยุยงให้เล่นการพนัน. ยุแยง,ยุแหย่ ก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน. ยุแยงตะแคงแซะ, ยุแยงตะแคงรั่ว, ยุแยงตะแคงแส่ ก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน. ยุส่ง ก. หนุนให้ทำโดยไม่ห้ามปราม. ยุแหย่ ก. ยุให้เขาแตกกัน เช่น ยุแหย่ให้เขาแตกสามัคคี. ยุให้รำตำให้รั่ว {สำ} ก. ยุให้แตกกัน, ยุให้ผิดใจกัน.

• ยุกกระบัตร - น. ยกกระบัตร.

• ยุกดิ, ยุกติ - {แบบ: กลอน} ก. ชอบ เช่น รุ่งนั้นธก็เสด็จโดยอุตราภิมุข ดำเนอรยุกติยูรยาตร {ม. คำหลวงวนปเวสน์}. {ส.ยุกฺติ: ป. ยุตฺติ}. ยุกติธรรม น. ยุติธรรม.

• ยุกต์ - ว. ชอบ, ถูกต้อง, ประกอบ. {ส.: ป. ยุตฺต}.

• ยุค ๑ - น. แอก. {ป., ส.}. ยุคนธร [-คนทอน] น. ชื่อภูเขาชั้นที่ ๑ ซึ่งเป็นชั้นในที่สุดในหมู่เขาสัตบริภัณฑ์ที่ล้อมเป็นวงกลมรอบเขาพระสุเมรุ, ใช้ ยุคันธร หรือ ยุคุนธร ก็มี. {ป., ส.}. {ดู สัตบริภัณฑ์, สัตภัณฑ์}.