น. รอยลึกเป็นช่องทางไปตามยาว, สันดินระหว่างท้องร่องสำหรับเพาะปลูก เช่น ร่องผัก ร่องมัน. ร่องตีนช้าง น. ส่วนล่างของฝาเรือนทรงไทย อยู่ระหว่างธรณีประตูหรือธรณีหน้าต่างกับพื้น มีลักษณะเป็นช่อง ๆ กรุด้วยแผ่นไม้กระดาน. ร่องนำ น. ทางนํ้าลึกที่เรือเดินได้. ร่องมด น. สีขาวหรือดำเป็นขีดยาวตามท้องสัตว์แต่คางตลอดก้น, รอยเป็นทางยาวบนเขาสัตว์จำพวกกวาง. ร่องรอย น. เค้าเงื่อนหรือเบาะแสที่ปรากฏเป็นแนวบอกให้รู้. ร่องส่วย {ถิ่น–อีสาน} ก. หย่ง.