ความหมาย

• 
  

  น. โอรสหรือธิดาของกษัตริย์เมืองใหญ่. {ช.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ระเดียง - น. เรียกสายสำหรับตากผ้าสบงจีวรเป็นต้นของพระภิกษุสามเณร ว่า สายระเดียง.

• ระเนน - ว. อาการที่ล้มทับกัน, อาการที่เอนราบทับกัน. ระเนนระนาด, ระเนระนาด ว. เกลื่อนกลาด {ใช้แก่สิ่งที่อยู่ในลักษณะที่ล้มทับกันอยู่เรี่ยรายมากมาย}.

• ระเนียด - น. รั้วที่ปักเสารายตลอดไป, เสาค่าย.

• ระเบง - ก. ตี เช่น ระเบงฆ้องกลอง.

• ระเบ็ง ๑ - น. การมหรสพชนิดหนึ่งของหลวง ที่แสดงในงานพระราชพิธีสมโภช เช่น พระราชพิธีโสกันต์.