ก. ค่อย ๆ เลิกไป เช่น รากันไป: น้อยลง, อ่อนลง, เช่น ไฟราดับไปเอง. {กลอน} ว. คำชวนอีกฝ่ายหนึ่งให้กระทำตาม เช่น ไปเถิดรา. ราข้อ ก. เลิกกันไปเอง เช่น ชกกันเหนื่อยก็ราข้อไปเอง. ราแจว, ราพาย ๑ ก. เอาแจวหรือพายแตะน้ำเรียด ๆ เพื่อชะลอเรือไว้. ราน้ำ ก. ต้านน้ำ เช่น เอาเท้าราน้ำ เอาไม้ราน้ำ. ราปีก ก. หยุดขยับปีกร่อนไป {ใช้แก่นก}. ราพาย ๒ ก. หยุดกวนขนม เช่นขนมเปียก กาละแม ลอดช่องในกระทะไว้ระยะหนึ่ง เพื่อรอให้ได้ที่. ราไฟ ก. ทำให้ไฟอ่อนลงโดยคีบถ่านหรือชักฟืนออกเสียบ้าง, ราฟืนราไฟ ก็ว่า. รามือ ก. ทำงานน้อยลง. ราเริด ก. เลิกร้างไป. ราแรม ก. แรมร้างไป.