น. ความกำหนัดยินดีในกามารมณ์, ความใคร่ในกามคุณ. {ป., ส.}. ราคจริต [ราคะจะหฺริด] น. ความประพฤติที่หนักไปทางความใคร่ในกามคุณ เช่น เขามีราคจริตมากจึงก่อคดีล่วงละเมิดทางเพศ, ความประพฤติที่มีพื้นนิสัยหนักไปในทางรักสวยรักงาม ,เป็นจริต ๑ ในจริต ๖. {ป.} {ดู จริต}.