ความหมาย

• 
  

  น. ต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทำยาได้. {พจน. ๒๔๙๓}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• รางนาน - น. นกรังนาน.

• รางวัล - น. สิ่งของหรือเงินที่ได้มาเพราะความดีความชอบหรือความสามารถ เช่น รางวัลผู้มีมารยาทงาม รางวัลสังข์เงิน รางวัลตุ๊กตาทอง หรือเพราะชนะในการแข่งขัน เช่น รางวัลชนะเลิศในการแต่งหนังสือสอนพระพุทธศาสนาแก่เด็ก รางวัลชนะเลิศฟุตบอล หรือเพราะโชค เช่น ถูกสลากกินแบ่งรางวัลที่ ๑: ค่าตอบแทนที่ให้แก่ผู้ซึ่งกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งสำเร็จตามที่บ่งไว้. ก. ให้สิ่งของโดยความชอบหรือเพื่อเป็นสินนํ้าใจเป็นต้น.

• ราช ๑, ราช- - [ราด, ราดชะ-] น. พระเจ้าแผ่นดิน, พญา {ใช้แก่สัตว์} เช่น นาคราช คือ พญานาค สีหราช คือ พญาราชสีห์, คำนี้มักใช้ประกอบกับคำอื่น, ถ้าคำเดียวมักใช้ว่า ราชา. {ป., ส.}. ราชกรณียกิจ น. หน้าที่ที่พระราชาพึงกระทำใช้ว่า พระราชกรณียกิจ. ราชการ น. การงานของรัฐบาลหรือของพระเจ้าแผ่นดิน. ราชการบริหารส่วนกลาง, ราชการส่วนกลาง{กฎ} น. การปกครอง ดูแล และการปฏิบัติภารกิจของรัฐในฐานะเป็นศูนย์กลางของการบริหารราชการแผ่นดิน โดยจัดแบ่งองค์กรในการปฏิบัติหน้าที่เป็นสำนักนายกรัฐมนตรี กระทรวง ทบวง กรม หรือส่วนราชการที่เรียกชื่ออย่างอื่นและมีฐานะเป็นกรม เช่น ราชบัณฑิตยสถาน. ราชการบริหารส่วนท้องถิ่น, ราชการส่วนท้องถิ่น {กฎ} น. การปกครอง ดูแล จัดการ และการให้บริการของรัฐ ที่รัฐกระจายอำนาจให้ประชาชนในท้องถิ่นเข้ามามีส่วนในการดำเนินการ เพื่อสนองความต้องการส่วนรวมของประชาชนในท้องที่นั้น โดยจัดเป็นองค์กรในรูปแบบต่าง ๆ คือ องค์การบริหารส่วนจังหวัด เทศบาล องค์การบริหารส่วนตำบล และรูปแบบอื่นที่มีกฎหมายจัดตั้งขึ้นเป็นการเฉพาะ เช่น กรุงเทพมหานคร เมืองพัทยา. ราชการบริหารส่วนภูมิภาค, ราชการส่วนภูมิภาค{กฎ} น. การปกครอง ดูแล จัดการและการปฏิบัติภารกิจของรัฐ ที่แยกไปดำเนินงานในพื้นที่นอกเขตนครหลวงเพื่ออำนวยความสะดวกแก่ประชาชนในท้องที่ในฐานะตัวแทนของราชการบริหารส่วนกลาง โดยแบ่งเขตการดำเนินงานออกเป็น จังหวัด อำเภอ ตำบล และหมู่บ้าน. ราชกิจ น. กิจของพระราชาทั้งที่เป็นส่วนพระองค์และราชการ ใช้ว่า พระราชกิจ. ราชกิจจานุเบกษา {กฎ} น. สิ่งพิมพ์ของทางราชการที่จัดให้มีขึ้นเป็นการเฉพาะเพื่อเป็นที่ประกาศข้อมูลข่าวสารของทางราชการที่ประสงค์จะให้ประชาชนได้ทราบ เช่น กฎหมาย ประกาศคนล้มละลาย การจัดตั้งห้างหุ้นส่วนบริษัท. ราชครู น.พราหมณ์ผู้รับราชการเป็นหัวหน้าพิธีฝ่ายพราหมณ์ เรียกว่า พระราชครู เช่น พระราชครูวามเทพมุนี {ส. ราชคุรุ}. ราชฐาน น. อาณาบริเวณที่ประทับของพระมหากษัตริย์ใช้ว่า พระราชฐาน เช่น เขตพระราชฐาน แปรพระราชฐาน.ราชทัณฑ์ น. {โบ} โทษที่กระทำผิดต่อพระมหากษัตริย์, โทษหลวง, เช่น ต้องราชทัณฑ์, เรียกกรมที่มีหน้าที่ลงโทษผู้กระทำผิดตามตัวบทกฎหมายควบคุมอบรมฝึกวิชาชีพให้แก่ผู้กระทำผิด พักการลงโทษและคุมประพฤติ และขอพระราชทานอภัยโทษ ปลดปล่อยและสงเคราะห์ผู้พ้นโทษ เป็นต้น ว่า กรมราชทัณฑ์. {ป., ส.}. ราชทินนาม [ราดชะทินนะนาม] น. ชื่อพระราชทานที่ตั้งกำกับยศหรือบรรดาศักดิ์แก่ขุนนาง เช่น เจ้าพระยายมราช เจ้าพระยาเป็นยศ ยมราชเป็นราชทินนาม หรือกำกับมณศักดิ์แก่พระสงฆ์ เช่น สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ สมเด็จเป็นสมณศักดิ์ พระพุทธโฆษาจารย์เป็นราชทินนาม. ราชทูต น. ผู้นำพระราชสาส์นไปประเทศอื่น, ผู้แทนชาติในประเทศอื่น, ตำแหน่งผู้แทนรัฐถัดจากอัครราชทูต. {ป.}. ราชโทรหะ [-โทฺร-] น. การทรยศต่อแผ่นดิน. {ส.}. ราชธรรมน. จริยาวัตรที่พระเจ้าแผ่นดินทรงประพฤติเป็นหลักธรรมประจำพระองค์ หรือคุณธรรมของผู้ปกครองบ้านเมือง เรียกว่า ทศพิธราชธรรม มี ๑๐ ประการ ได้แก่ ๑. ทาน–การให้ ๒. ศีล–การรักษากายวาจาให้เรียบร้อย ๓. บริจาค–ความเสียสละ ๔. อาชชวะ–ความซื่อตรง ๕. มัททวะ–ความอ่อนโยน ๖. ตบะ–การข่มกิเลส ๗. อักโกธะ–ความไม่โกรธ ๘. อวิหิงสา–ความไม่เบียดเบียน ๙.ขันติ–ความอดทน ๑๐. อวิโรธนะ–ความไม่คลาดจากธรรม. {ส.}. ราชธานี น. เมืองหลวง. ราชนาวี [ราดชะนาวี] น. กองทัพเรือของประเทศที่มีพระราชาหรือพระราชินีเป็นประมุข เช่น ราชนาวีไทย ราชนาวี อังกฤษ. ราชนิกุล น. ผู้สืบสายราชสกุลตั้งแต่หม่อมราชวงศ์ทั้งชายและหญิงลงมาจนถึงผู้ที่ใช้คำว่า ณ อยุธยาต่อท้ายชื่อราชสกุล แต่มิได้หมายรวมถึงสตรีที่สมรสกับผู้สืบสายราชสกุล. ราชนีติ น. หลักการปกครองของพระราชา, หลักการปกครองบ้านเมือง. {ป.: ส.}. ราชบัณฑิต [-บันดิด] น. นักปราชญ์หลวงมีความรู้ทางภาษาบาลี: สมาชิกองค์การวิทยาการของรัฐที่เรียกว่า ราชบัณฑิตยสถาน. ราชบัลลังก์ น. บัลลังก์ของพระมหากษัตริย์: ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น สละราชบัลลังก์. ราชบาตร น. คำสั่งหลวง. ราชบุตร น. ตำแหน่งเจ้านายฝ่ายเหนือ เรียกว่า เจ้าราชบุตร. ราชบุรุษ น. คนของพระราชา: {โบ} ตำแหน่งราชการชั้นต้นตํ่ากว่าชั้นสัญญาบัตร.ราชปะแตน [ราดชะปะแตน] น. เสื้อนอกคอปิดมีกระดุม ๕ เม็ดกลัดตลอดอย่างเครื่องแบบปรกติขาวของข้าราชการ. {เดิมเรียกว่าราชแปตแตน มาจากคำบาลีผสมอังกฤษว่า Raj pattern แปลว่า แบบหลวง}.ราชภัฏ น. ข้าราชการ. ราชมัล น. เจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ทำโทษคน. {ป., ส. ราช +มลฺล}. ราชยาน [ราดชะยาน] น. ยานของหลวงใช้โดยสารหรือเชิญพระบรมสารีริกธาตุ พระพุทธรูปที่สำคัญ พระบรมอัฐิ พระบรมราชสรีรังคาร เป็นต้น มีหลายชนิดต่างกัน ใช้หิ้ว หาม แบก เช่นเสลี่ยง คานหาม คันหาม วอ สีวิกา เช่น พระราชยานกง พระราชยานถม พระราชยานสามลำคาน, โบราณใช้ว่า ราชทยาน ก็มี {ส.}. ราชโยคน. ดวงชาตาเวลาเกิดของคนที่ชี้ว่าจะได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน. {ส.}. ราชรถ [ราดชะรด] น. ยานพาหนะชนิดล้อเลื่อน มีเรือนยอดทรงบุษบก ใช้ประดิษฐานพระบรมโกศและพระโกศ เช่น พระมหาพิชัยราชรถ เวชยันตราชรถ. ราชรถมาเกย {สำ} น. โชคลาภหรือยศตำแหน่ง มาถึงโดยไม่รู้ตัวหรือคาดฝันมาก่อน. ราชลัญจกร [ราดชะลันจะกอน] น. ตราของพระมหากษัตริย์สำหรับประทับในเอกสารสำคัญเรียกว่า พระราชลัญจกร, ใช้ว่า พระราชลัญฉกร ก็มี. ราชเลขาธิการ น. ตำแหน่งเลขานุการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว.ราชเลขานุการ น. ตำแหน่งเลขานุการในพระองค์ของพระบรมวงศ์ เป็นตำแหน่งตามกฎหมาย, ตำแหน่งเลขานุการในพระองค์ของพระบรมวงศ์ ทรงแต่งตั้งเป็นการส่วนพระองค์. ราชวงศ์ น. วงศ์ตระกูลของกษัตริย์ เช่น ราชวงศ์พระร่วง ราชวงศ์บ้านพลูหลวง ราชวงศ์ถัง ราชวงศ์วินเซอร์: ตำแหน่งเจ้านายในเมืองประเทศราชฝ่ายเหนือ เรียกว่า เจ้าราชวงศ์.{ส.}. ราชวรมหาวิหาร [ราดชะวอระมะหาวิหาน] น. เรียกพระอารามหลวงชั้นเอกชนิดสูงสุด ว่า ชั้นเอกชนิดราชวรมหาวิหาร เช่น วัดพระเชตุพน วัดมหาธาตุ กรุงเทพมหานคร, เรียกพระอารามหลวงชั้นโทชนิดสูงสุด ว่า ชั้นโท ชนิดราชวรมหาวิหาร มี ๒ วัด คือ วัดสระเกศ และวัดชนะสงคราม. ราชวรวิหาร [ราดชะวอระวิหาน] น. เรียกพระอารามหลวงชั้นเอกชนิดหนึ่ง ซึ่งมีฐานะตํ่ากว่าชนิดราชวรมหาวิหารว่า ชั้นเอก ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดเบญจมบพิตร วัดราชประดิษฐ์, เรียกพระอารามหลวงชั้นโทชนิดหนึ่ง ซึ่งมีฐานะตํ่ากว่าชนิดราชวรมหาวิหาร ว่า ชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดเทพศิรินทร์ วัดราชสิทธาราม, เรียกพระอารามหลวงชั้นตรีชนิดสูงสุด ว่า ชั้นตรี ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดปทุมวนาราม วัดรัชฎาธิษฐาน.ราชวโรงการ [-วะโรงกาน] น. คำสั่งของพระราชา. {ป. ราช + วร + ข. โองฺการ}.ราชวัติ น. รั้วที่ทำเป็นแผงโปร่ง ปักรายเป็นระยะ ๆ ต่อเนื่องกันหรือปักประจำมุมเพื่อแสดงอาณาเขตของมณฑลพิธี มีฉัตรปักหัวท้ายแผง. ราชศาสตร์ {โบ} น.กฎหมายที่พระเจ้าแผ่นดินบัญญัติตามหลักธรรมศาสตร์. ราชสกุล น. สกุลวงศ์ฝ่ายพระมหากษัตริย์. ราชสมบัติ น. สมบัติของพระมหากษัตริย์: ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ. ราชสันตติวงศ์ น. ลำดับชั้นพระบรมราชวงศ์ในการสืบราชสมบัติตามกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ พ.ศ. ๒๔๖๗. ราชสาส์น [ราดชะสาน] {ราชา} น. จดหมายของพระมหากษัตริย์ที่มีถึงประมุขต่างประเทศ เช่นใช้ในการเจริญสัมพันธไมตรีแสดงความยินดีหรือความเสียใจ เรียกว่า พระราชสาส์น. ราชสูยะ น. พิธีราชาภิเษกของอินเดียโบราณ. {ส.}. ราชหัตถเลขา [ราดชะหัดถะเลขา] {ราชา} น. จดหมาย {ใช้แก่พระมหากษัตริย์}, ใช้ว่า พระราชหัตถเลขา. {ป.}. ราชองครักษ์ [ราดชะองคะรัก] น. นายทหารรักษาพระองค์พระมหากษัตริย์ มี ๓ ประเภท คือ ราชองครักษ์ประจำ ราชองครักษ์เวร ราชองครักษ์พิเศษ. ราชอาณาจักร {กฎ} น. ประเทศที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นพระประมุข. ราชโองการ, ราชโยงการ [ราดชะโองกาน, ราดชะโยงกาน] น. คำสั่งราชการของพระมหากษัตริย์ เรียกว่า พระบรมราชโองการ, โบราณใช้ว่า พระราชโองการ. {ดู โองการ}. ราชาธิปไตยน. ระบอบการปกครองแบบหนึ่งที่มีพระราชาเป็นใหญ่. {ป. ราช + อธิปเตยฺย}. {อ. monarchy}.ราชาธิราชน. พระราชาผู้เป็นใหญ่กว่าพระราชาอื่น ๆ. {ส.}. ราชาภิเษก น. พระราชพิธีในการสถาปนาขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ ใช้ว่า พระราชพิธีบรมราชาภิเษก. {ส.}. ราชูปถัมภ์, ราโชปถัมภ์ [ราชูปะถำ, ราโชปะถำ] น. ความอุปถัมภ์ของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราชูปถัมภ์. {ป.}. ราชูปโภค, ราโชปโภค [ราชูปะโพก, ราโชปะโพก] น. เครื่องใช้สอยของพระราชา. {ป.}. ราเชนทร์ [ราเชน] น. พระราชาผู้เป็นใหญ่. {ส.}. ราโชงการ [ราโชงกาน] น. ราชโองการ. ราโชวาท น. คำสั่งสอนของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราโชวาท. {ป.}.ราไชศวรรย์[ราไชสะหฺวัน] น. ราชสมบัติ. {ส.}.

• ราช ๒ - น. สมณศักดิ์พระราชาคณะ สูงกว่าชั้นสามัญตํ่ากว่าชั้นเทพ เรียกว่า ชั้นราช เช่น พระราชสุธี พระราชโมลี.

• ราชญี - [ราดยี] {แบบ} น. ราชินี. {ส.}.