ความหมาย

• 
  

  [รุกฺ-] {โบ} น. รุกข์, ต้นไม้.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• รุ่ง - น. ระยะเวลาตอนเริ่มแรกแห่งวัน เช่น รุ่งอรุณ รุ่งเช้า ยันรุ่ง ตลาดโต้รุ่ง, เวลาสว่าง เช่น ใกล้รุ่ง, ชื่อดาวพระศุกร์ที่เห็นในเวลาเช้ามืด, เรียกว่า ดาวรุ่ง, ดาวประกายพรึก ก็เรียก, ถ้าเห็นในเวลาหัวค่ำ เรียกว่า ดาวประจำเมือง. ว. สว่าง เช่น ฟ้ารุ่ง, อรุณรุ่ง. รุ่งขึ้น น. วันใหม่, วันพรุ่งนี้. รุ่งแจ้ง น. เวลาพระอาทิตย์ขึ้นสว่างแล้ว แต่ยังไม่มีแสงแดด. รุ่งเช้า น. เวลาระอาทิตย์เพิ่งขึ้น, เวลาระหว่างรุ่งสว่างถึงเช้า, เช้าวันรุ่งขึ้น. รุ่งราง น. เวลาจวนสว่างพอมองเห็นราง ๆ ยังไม่กระจ่างชัด. รุ่งเรือง ว. สว่างไสว เช่น จุดโคมไฟรุ่งเรืองแสงจับท้องฟ้า, งามสุกใส เช่น ปราสาทราชมนเทียรดูรุ่งเรืองเมื่อต้องแสงจันทร์, เจริญ, อุดมสมบูรณ์, เช่น บ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง อนาคตรุ่งเรือง, งอกงาม เช่น ให้มีความรุ่งเรืองในพระศาสนา. รุ่งโรจน์ ว. กระจ่างแจ้ง, โชติช่วง, เช่น แสงไฟรุ่งโรจน์, เจริญรุ่งเรือง เช่น ชีวิตรุ่งโรจน์. รุ่งสว่าง, รุ่งสาง น. เวลาจวนสว่าง ยังแลเห็นอะไรไม่ชัด. รุ่งอรุณ น. เวลาเช้าตรู่ที่เริ่มเห็นแสงเงินแสงทอง.

• รุ้ง ๑ - น. แสงที่ปรากฏบนท้องฟ้าเป็นแถบโค้งสีต่าง ๆ ๗ สี คือ ม่วง คราม นํ้าเงิน เขียว เหลือง ส้ม แดง, สีเช่นนั้นที่ปรากฏในเพชร. ว. กว้างโค้ง, โค้ง เช่น ขุดรุ้งรางเข้าไป. รุ้งพราย น. สีรุ้งที่กลอกอยู่พราวพรายในเพชรหรือเปลือกหอยบางชนิด เช่น หอยมุก. รุ้งร่วง น. นํ้าเพชรที่ส่งแววออกเมื่อกระทบแสงสว่าง.

• รุ้ง ๒ - น. ชื่อเหยี่ยวขนาดใหญ่ชนิด Spilornis cheela {Latham} ในวงศ์ Accipitridae มีลายจุดขาวที่หัว ปีก และท้อง มีหงอนขนบริเวณท้ายทอยซึ่งจะแผ่ออกเห็นได้ชัดเจนขณะโกรธ ตกใจ หรือต่อสู้กัน ตัวสีน้ำตาลเข้ม หางสีน้ำตาลพาดขาว ทำรังแบบง่าย ๆ ด้วยกิ่งไม้บนต้นไม้สูง กินสัตว์ขนาดเล็ก โดยเฉพาะงู, อีรุ้ง ก็เรียก.

• รุงรัง - ว. อาการที่สิ่งเป็นเส้นยาว ๆ พัวพันกันยุ่งยุ่มย่าม เช่น ขนยาวรุงรัง ผมเผ้ารุงรัง หนวดเครารุงรัง, อาการที่สิ่งต่าง ๆ รวมกันอยู่อย่างระเกะระกะหรือแยกกระจัดกระจายกันอยู่ยุ่งเหยิง เช่น ห้องรกรุงรังห้อยผ้าไว้รุงรัง: พะรุงพะรัง เช่น หอบของมารุงรัง, นุงนัง เช่น หนี้สินรุงรัง.

• รุ่งริ่ง - ว. ขาดออกเป็นริ้ว ๆ, ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย, เช่น เสื้อขาดรุ่งริ่ง, กะรุ่งกะริ่ง ก็ว่า.