ความหมาย

• 
  

  [รึ-] น. ฤๅษี, นักบวชพวกหนึ่ง มีมาก่อนพุทธกาล สละบ้านเรือนออกไปบำเพ็ญพรตแสวงหาความสงบ. {ส.ฤษี ว่า ผู้เห็น, ผู้แต่งพระเวท: ป. อิสิ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ฤๅ ๑ - [รือ] เป็นรูปสระในภาษาสันสกฤต ซึ่งเป็นเสียงยาวของ ฤ เมื่อไทยนำมาใช้ออกเสียงเป็น รือ รี เช่น ฤๅษี [รือสี] ตฤๅ [ตฺรี].

• ฤๅ ๒ - [รือ] ว. หรือ, อะไร, ไม่ใช่: โดยมากใช้ในบทร้อยกรอง เช่น กวีฤๅแล้งแหล่งสยาม. ฤๅเยา ว. มิใช่เยา, มิใช่น้อย, ไม่เยา.

• ฤๅชุ - ว. ตรง, ซื่อ. {ส. ฤชุ}. ฤๅชุตา น. ความตรง, ความซื่อสัตย์.

• ฤๅดี - น. ฤดี, ความยินดี, ใจ.

• ฤๅทัย - น. ฤทัย, ใจ, ความรู้สึก.