น. ธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ ของร่างกาย คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม, ถ้าลมในร่างกายแปรปรวนไม่ปรกติจะทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ได้ เช่น เป็นลม: ลมหายใจ เช่น หมดลม สิ้นลม หมายความว่า ตาย: อากาศที่เคลื่อนที่: ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีอาการหลายอย่าง เช่น วิงเวียน หน้ามืด คลื่นเหียน, ถ้าอาการรุนแรงอาจถึงแก่สิ้นสติหรือตายได้ เช่น เขาเป็นลมแน่นิ่งไป. ลม ๆ ว. ไม่เป็นแก่น, ไม่เป็นสาระ: อาการเป็นไปแห่งจิตในขณะหนึ่ง ๆ บางทีก็ดี บางทีก็ร้าย. ลมกรด น. กระแสลมแรงจัดในบรรยากาศชั้นบนในระดับสูงตั้งแต่ ๑๐,๐๐๐-๑๕,๐๐๐เมตร มีลักษณะเป็นลำคล้ายท่อรูปรีขนาดใหญ่, โดยปริยายหมายความว่า เร็วมาก เช่น นักวิ่งลมกรด. ลมกระโชกน. ลมแรงที่เกิดในทันทีทันใดชั่วขณะหนึ่ง, ลมที่พัดแรงเป็นพัก ๆ. ลมโกรก น. ลมที่พัดอยู่เรื่อย ๆ. ลมขึ้น ก. อาการที่ลมดันออกจากภายในร่างกาย ทำให้หาวเรอหรือให้เกิดอาการวิงเวียน หน้ามืด และอาเจียน ในกรณีหลังนี้บางทีก็เรียกว่า ลมขึ้นเบื้องสูง. ลมค้า น.ลมซึ่งพัดออกจากบริเวณความกดอากาศสูงกึ่งโซนร้อนไปยังบริเวณความกดอากาศตํ่าที่เส้นศูนย์สูตร ในซีกโลกเหนือจะพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนในซีกโลกใต้จะพัดมาจากทิศตะวันออกเฉียงใต้. {อ. tradewind}. ลมงวง, ลมงวงช้าง น. ลมชนิดหนึ่ง เมื่อเริ่มเกิดเมฆจะม้วนตัวเป็นรูปกรวยหรืองวงยื่นออกมาจากฐานเมฆ มีลักษณะคล้ายงวงช้าง ถ้ามีกำลังแรงมาก ลำนี้จะยาวลงมามาก. {อ. tornado}. ลมจับ ก. มีอาการวิงเวียนหน้ามืด บางคราวถึงกับหมดสติ, เป็นลม หรือ เป็นลมเป็นแล้ง ก็ว่า. ลมเฉื่อย น. ลมที่พัดเรื่อย ๆ, ลมที่พัดช้า ๆ. ลมชวย น. ลมที่พัดอ่อน ๆ, ลมที่พัดเรื่อย ๆ. ลมชาย น. ลมโชย. ลมโชย น. ลมที่พัดอ่อน ๆ, ลมชาย ก็ว่า. ลมแดกขึ้น ก. อาการที่ลมในท้องดันขึ้นมา. ลมแดง น. ลมพายุที่พัดแรงจัดท้องฟ้ามีสีแดง. ลมแดด ว. อาการที่เป็นลมเพราะโดนแดดจัด.ลมตก น. กระแสลมพัดอ่อน ๆ {มักพัดในเวลาเย็น} เช่น แดดร่มลมตก. ลมตะกัง น. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น, ลมปะกัง ก็ว่า. ลมตะเภา น. ลมชนิดหนึ่งพัดมาจากทิศใต้ไปทางทิศเหนือในกลางฤดูร้อน. ลมตีขึ้น ก. อาการที่ลมในท้องตีขึ้นมา. ลมตึง น. ลมกระโชกแรง. ลมทวนลมค้า น. ลมชั้นบนที่อยู่เหนือลมค้าในเขตร้อนและพัดสวนทางกับลมค้า. {อ. anti trade wind}. ลมทะเล น. ลมที่พัดจากทะเลเข้าหาฝั่งในเวลากลางวัน เนื่องจากเวลากลางวันพื้นดินร้อนกว่าพื้นนํ้า ทำให้อากาศที่อยู่เหนือพื้นดินลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากทะเลซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงจึงเข้ามาแทนที่. ลมบก น. ลมที่พัดออกจากฝั่งไปสู่ทะเลในเวลากลางคืน เนื่องจากอุณหภูมของนํ้าทะเลอุ่นกว่าอุณหภูมิของพื้นดินที่อยู่ใกล้เคียงอากาศเหนือผิวนํ้าจะลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากพื้นดินจึงพัดเข้าไปแทนที่. ลมบน น. กระแสลมเบื้องบน เช่น ว่าวติดลมบน.ลมบ้าหมู ๑ น. ลมหมุนที่เกิดในบริเวณแคบ ๆ มีความรุนแรงไม่มากนัก มักหอบเอาของเป็นวงขึ้นไปในอากาศ. ลมบ้าหมู ๒ น. อาการหมดสติเป็นครั้งคราว และมักมีอาการชักเกร็ง นํ้าลายเป็นฟอง มือเท้ากำ เป็นผลเนื่องจากสมองทำงานผิดปรกติ. ลมเบ่ง ก. อาการที่อยากเบ่งขณะที่มดลูกหดตัวและตำแหน่งของทารกอยู่ต่ำมากพร้อมที่จะคลอดออกมา. ลมปราณ น. ลมหายใจ เช่น ทำงานเหน็ดเหนื่อยแทบจะสิ้นลมปราณ: วิธีกำหนดดูความคล่องของลมหายใจเข้าออกว่าฤกษ์ดีหรือฤกษ์ร้าย เรียกว่า จับลมปราณ. ลมปะกัง น. ลมตะกัง. ลมปาก น. ถ้อยคำที่กล่าว เช่น อย่าสัญญาเพียงลมปาก, คำพูดที่จูงใจให้เห็นคล้อยตาม เช่น หลงลมปากจึงตามเขาไป. ลมพัดชายเขา น. ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับปรบไก่: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงตับ.ลมพัดหลวง น. ลมตะโก้. {ดูตะโก้ ๒}. ลมพัทธยา น. ลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝน.ลมพายุ น. พายุ. ลมพิษ น. ผื่นคันเป็นพิษเห่อขึ้นตามผิวหนัง. ลมเพลมพัด น. อาการที่เจ็บป่วยโดยไม่รู้สาเหตุ มักเข้าใจกันว่าถูกกระทำ. ลมมรสุม น. {ภูมิ} ลมที่เกิดขึ้นเนื่องจากความแตกต่างระหว่างอุณหภูมิของพื้นดินกับพื้นน้ำ ในฤดูหนาวอุณหภูมิของพื้นดินเย็นกว่าอุณหภูมิของน้ำในมหาสมุทรที่อยู่ใกล้เคียง อากาศเหนือพื้นน้ำจะลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากพื้นดินจึงพัดเข้าไปแทนที่ทำ ให้เกิดเป็นลมพัดออกจากทวีป ส่วนในฤดูร้อนอุณหภูมิของพื้นดินร้อนกว่าน้ำในมหาสมุทรจึงทำให้เกิดลมพัดไปในทิศทางตรงกันข้าม, พายุใหญ่ที่มีลมแรงและมีฝนตกหนัก. ลมไม่ดี ก. ใจคอหงุดหงิดไม่เป็นปรกติ. ลมร้อน น. ลมที่นำความร้อนมาด้วย. ลมล่อง น. ลมที่พัดมาตามลำนํ้า. ลม ๆ แล้ง ๆ ว. เลื่อนลอยเปล่า ๆ, ไม่มีผล, เช่น ฝันลม ๆ แล้ง ๆ ว่าจะถูกสลากกินแบ่ง. ลมว่าว น. ลมที่พัดจากทิศเหนือไปทิศใต้ตอนต้นฤดูหนาว, ลมเล่นว่าวเดี๋ยวนี้คือลมตะเภาซึ่งพัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือในกลางฤดูร้อน. ลมสลาตัน น. ลมทะเลที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในปลายฤดูฝน. ลมสว้าน [-สะว่าน] ก. ลมแดกขึ้นอันเป็นอาการของไข้หนักจวนจะสิ้นใจ. ลมเสีย ก. ใจคอขุ่นมัวหรือรู้สึกโกรธ. ลมใส่ {ปาก} ว. อาการที่รู้สึกว่าจะเป็นลมเนื่องจากตกใจหรือผิดหวังเป็นต้น เช่น เห็นผลสอบแล้วลมใส่. ลมหนาว น. ลมที่นำความหนาวเย็นมาด้วย. ลมหวน น. ลมที่พัดกลับไปกลับมาขณะฝนตก. ลมหอบ น.ลมพายุที่พัดหอบเอาสิ่งต่าง ๆ ลอยไปได้ไกล ๆ. ลมหายใจ น.ลมที่ปอดสูบเข้าออกทางจมูกหรือทางปาก.