ความหมาย

• 
  

  น. เรียกการจบหรือสิ้นสุดลงระยะหนึ่ง ๆ ของพิธีบางอย่าง ว่า ลาหนึ่ง ๆ เช่น โห่ ๓ ลา ยํ่าฆ้อง ๓ ลา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ล้า ๒ - ว. ช้าไม่ทันคนหรือไม่ทันเหตุการณ์เป็นต้น เช่น วัฒนธรรมล้า สังคมล้า. ล้าเต้ ว. ช้าเป็นที่ลำดับสุดท้าย เช่น เขาเข้าเส้นชัยกันหมดแล้ว ยังล้าเต้อยู่. ล้าสมัย ว. ไม่ทันหรือไม่เป็นไปตามสมัยที่กำลังนิยมกัน เช่น เขาเป็นคนล้าสมัย. ล้าหลัง ว. ช้าอยู่ข้างหลังเขา เช่น เดินล้าหลัง, ไม่ก้าวหน้า เช่น ความคิดล้าหลัง.

• ลา ๓ - ก. จากไปโดยแสดงให้ทราบด้วยกิริยาท่าทาง คำพูด หรือด้วยหนังสือ: ขออนุญาตหยุดงานชั่วคราว เช่น ลากิจ ลาป่วย ลาพักผ่อน ลาไปศึกษาต่อ: ขอคืนของที่บูชาหรือบนไว้ เช่น ลาข้าวพระภูมิ ลาของที่บนไว้. ลาข้าวพระ ก. ทำพิธีอย่างหนึ่งเมื่อถอนสำรับพระพุทธโดยยกมือประนมกล่าวคำว่า เสสํ มงฺคลํ ยาจามิ แล้วยกสำรับออกมา. ลาตาย น. การที่ทายาทหรือญาติของผู้ตายซึ่งขอพระราชทานนํ้าอาบศพ นำธูปเทียนแพกระทงกรวยดอกไม้ และหนังสือกราบถวายบังคมลาตายไปกราบถวายบังคมลาที่สำนักพระราชวัง เป็นการกราบทูลข่าวการตายของผู้นั้นให้ทรงทราบ. ลาบวช ก. นำดอกไม้ธูปเทียนไปขอขมาผู้ใหญ่ที่นับถือเพื่อลาไปบวช. ลาพรรษา {ปาก} ก. ออกพรรษา. ลาโรง ก. เลิกการแสดงมหรสพ เช่น โขน ละคร ลิเกครั้งหนึ่ง ๆ, {ปาก} เลิกกิจการหรืองานที่เคยทำมา เช่น เขาลาโรงจากการเมืองแล้ว. ลาลับ ก. จากไปโดยไม่กลับมาอีก. ลาโลก ก. จากโลกไป, ตาย. ลาสิกขา ก. ลาสึก, ลาจากเพศสมณะ. ลาออกก. ขออนุญาตให้พ้นจากสภาพที่ดำรงอยู่ เช่น ลาออกจากการเป็นกรรมการนักเรียน ลาออกจากโรงเรียน.

• ลา ๔ - ว. เตี้ย เช่น เกยลา กี๋ลา เตียงลา แท่นลา.

• ลา ๕ - ว. มีกลีบชั้นเดียว, ไม่ซ้อน, {ใช้แก่ดอกไม้} เช่น มะลิลา พุดลา รักลา.

• ลาเง็ด - น. เจ้า, แม่ทัพ. {ช.}.