ความหมาย

• 
  

  ก. แตก, หัก, ทำลาย เช่น ฝ่อใจห้าวบมิหาญ ลาญใจแกล้วบมิกล้า {ตะเลงพ่าย}. ลาญทัก {โบ} ก. กระทืบจนแหลกลาญ เช่น อสูรแลงลาญทัก ททัคนิจรนาย {แช่งน้ำ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ลาด ๑ - ก. ปูแผ่ออกไป เช่น ลาดพรม ปูลาดอาสนะ, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ถนนลาดยาง. ว. เทตํ่าหรือเอียงขึ้นน้อย ๆ เช่น ที่ลาด. ลาดเขา น. ภูมิประเทศชายเขาที่ไม่ถึงกับราบ แต่ก็ไม่ชัน. ลาดตระเวน ก. เที่ยวตรวจไปทั่วเพื่อป้องกันข้าศึกศัตรูเป็นต้น เช่น หน่วยลาดตระเวน เครื่องบินออกลาดตระเวน ตำรวจทหารลาดตระเวนไปตามชายแดน. น. เรียกเรือรบขนาดใหญ่ประเภทหนึ่ง มีหน้าที่ลาดตระเวนเพื่อค้นหาทำลายเรือรบข้าศึก และให้ความคุ้มกันสนับสนุนกองเรือลำเลียงของฝ่ายตน ว่า เรือลาดตระเวน. ลาดทวีป น. ที่ลาดสูงชันต่อจากขอบไหล่ทวีปลงไปสู่ทะเลลึก. ลาดเท น. พื้นผิวที่เอียงลาดจากบริเวณที่สูงกว่าไปสู่บริเวณที่ตํ่ากว่า. ลาดพระบาท น. พรมสีน้ำตาลมีขอบสำหรับปูลาดเป็นทางทรงพระดำเนินของพระมหากษัตริย์และพระราชินี, ในปัจจุบันใช้ปูลาดเป็นทางทรงพระดำเนินของพระบรมวงศ์ด้วย. ก. กิริยาที่เจ้าพนักงานปูลาดพรมทางเดินสำหรับทางทรงพระดำเนินของพระมหากษัตริย์และพระบรมวงศ์. ลาดยาง น. เรียกถนนที่ปูผิวจราจรด้วยยางมะตอยผสมกับหินหรือทรายเป็นต้น ว่า ถนนลาดยาง.

• ลาด ๒ - ดู เสือตอ.

• ลาดเลา - น. ลู่ทาง, เค้าเงื่อน, {มักใช้แก่กริยาดู} เช่น ตำรวจดูลาดเลาก่อนจับการพนัน.

• ล้าต้า - น. คนถือบัญชีเรือสำเภา. {จ.}.

• ล่าน - ว. น่วม, นุ่ม, {ใช้แก่ผลไม้}.