[กะลาบาด] น. เทหวัตถุแข็งจากอวกาศตกลงมาสู่ผิวโลก เมื่อเคลื่อนที่ผ่านบรรยากาศสู่ผิวโลกจะลุกไหม้ให้แสงสว่างจ้าเนื่องจากเสียดสีกับอากาศถือว่าเป็นลางบอกเหตุร้าย, ผีพุ่งไต้. {กร่อนมาจากคำว่า อุกลาบาต}. {ส. อุลกาปาต: ป. อุกฺกาปาต}.