ความหมาย

• 
  

  [กฺลิ่ง] {โบ: กลอน} ก. เลือกสรร เช่น อันว่าพระพรใดทงงผองสิบสิ่ง แลพี่แกล้งกลิ่งให้แล้ว {ม. คำหลวง ทศพร}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กลิ้ง ๑ - [กฺลิ้ง] ก. อาการอย่างของกลมพลิกเลื่อนไปตามพื้น เช่น ซุงกลิ้ง ครกกลิ้ง ลูกหินกลิ้ง, ทำให้ของกลมพลิกเลื่อนไปตามพื้น เช่น กลิ้งครก กลิ้งซุง กลิ้งลูกหิน: โดยปริยายหมายความว่า พลิกแพลงเอาตัวรอด, จับไม่ติด, เช่น คนคนนี้กลิ้งได้รอบตัว. {ม. giling ว่า มวน, บด}. กลิ้งกลอก ก. กลับไปกลับมาเอาแน่ไม่ได้, กลอกกลิ้ง ก็ว่า. กลิ้งเกลือก ก. พยายามช่วยตัวเองเท่าที่จะทำได้ เช่น ยากจนก็กลิ้งเกลือกไปตามบุญตามกรรมไม่ขอพึ่งใคร, เกลือกกลิ้ง ก็ว่า. กลิ้งเป็นลูกมะนาว {สำ} ว. หลบหลีกไปได้คล่องจนจับไม่ติด {มักใช้ในทางไม่ดี), กลมเป็นลูกมะนาว ก็ว่า.

• กลิ้ง ๒ - [กฺลิ้ง] {โบ} น. ร่ม เช่น เมลืองมล่านกลิ้งเพรื้อมเพรอศพราย {ยวนพ่าย), กลึ้ง ก็ว่า.

• กลิ้งกลางดง - [กฺลิ้งกฺลาง-] น. ชื่อไม้เถาชนิด Dioscorea bulbifera L. ในวงศ์ Dioscoreaceae ตามง่ามใบมีหัวกลมขรุขระ, ว่านพระฉิม ก็เรียก.

• กลิงค์ - [กะลิง] น. เรียกชาวอินเดียใต้พวกหนึ่งที่มีผิวดำ ว่า แขกกลิงค์, กลึงค์ หรือ กะเล็ง ก็ว่า. {คำนี้เดิมหมายถึงชาวอินเดียที่มาจากแคว้นกลิงคราษฎร์}.

• กลิ่น ๑ - [กฺลิ่น] น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และ อื่น ๆ, บางทีใช้หมายความว่า เหม็น เช่น แกงหม้อนี้เริ่มมีกลิ่น, โดยปริยายหมายความว่า ลักษณะไม่น่าไว้วางใจ เช่น เรื่องนี้ชักมีกลิ่นการประมูลครั้งนี้เริ่มส่งกลิ่น. กลิ่นอาย น. กลิ่น. {ข. อาย ว่า กลิ่น}.