ความหมาย

• 
  

  [วิทุ-] ว. เปลี่ยว, ว้าเหว่. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• วิธู - น. พระจันทร์. {ป., ส. วิธุ}.

• วิธูปนะ - [-ทูปะนะ] น. พัด. {ป., ส.}.

• วิ่น - ว. ลักษณะอาการที่หลุด ขาด หรือลุ่ยออกกะรุ่งกะริ่ง เช่น จมูกแหว่งหูวิ่นเวทนา อนิจจานิจจาเป็นน่ากลัว{สังข์ทอง}, มักใช้เข้าคู่กับคำ ขาด เป็น ขาดวิ่น เช่น เสื้อผ้าขาดวิ่น.

• วินตกะ - [วินตะกะ] น. ชื่อภูเขาชั้นที่ ๖ ในหมู่เขาสัตบริภัณฑ์ที่ล้อมเป็นวงกลมรอบเขาพระสุเมรุ. {ป., ส. วินตก}. {ดู สัตบริภัณฑ์, สัตภัณฑ์}.

• วินย-, วินัย - [วินะยะ-] น. ระเบียบแบบแผนและข้อบังคับ, ข้อปฏิบัติ, เช่น วินัยทหาร ทหารต้องยึดมั่นในวินัย: สิกขาบทของพระสงฆ์. {ป., ส.}. วินัยธร [วิไนทอน] น. ภิกษุผู้ชำนาญวินัย. {ป.}. วินัยปิฎก [วิไนยะปิดก, วิไนปิดก] น. ชื่อปิฎก ๑ ในพระไตรปิฎก.