ความหมาย

• 
  

  [กฺว้าง] น. ด้านสั้นที่คู่กับด้านยาว. ว. ไม่แคบ, แผ่ออกไป. กว้างขวาง ก. แผ่ออกไปมาก, ใหญ่โต, เช่น มีเนื้อที่กว้างขวาง: เผื่อแผ่ เช่น มีนํ้าใจกว้างขวาง, รู้จักคนมากและมีคนรู้จักมากเช่น กว้างขวางในสังคม. กว้างใหญ่ ก. แผ่ออกไปไกล.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กวาง ๑ - [กฺวาง] น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Cervidae เป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องกีบคู่ มีหลายชนิด รูปร่างลำตัวเพรียว คอยาว ขายาว หางสั้น ตัวเมียเล็กกว่าตัวผู้ผลัดเขาปีละครั้ง ชนิดที่พบทั้งตัวผู้และตัวเมียมีเขา ได้แก่ กวางเรนเดียร์ [Rangifer tarandus {Linn.}] ชนิดที่ตัวเมียไม่มีเขา ได้แก่ กวางป่าหรือกวางม้า {Cervusunicolor Kerr} ส่วนพวกที่ตัวผู้และตัวเมียไม่มีเขา ได้แก่ กวางชะมด {Moschus spp.} และกวางวอเตอร์เดียร์ {Hydropotes inermis Swinhoe}. กวางแขม ดู เนื้อทราย ที่ เนื้อ ๒. กวางจุก ดู เก้ง. กวางชะมด ดู ชะมด ๒. กวางเดินดง น. ชื่อท่ารำแบบหนึ่ง โดยนิ้วชี้กับนิ้วกลางตั้งขึ้น หักข้อมือขึ้น ส่วนนิ้วหัวแม่มือกดทับปลายนิ้วนางกับนิ้วก้อย: ชื่อกลบทอย่างหนึ่ง เช่น อกเอ๋ยอกประหลาดจริงที่นิ่งเฉย โอ้เอ๋ยผิดคิดไม่เห็นจะเป็นเลย เสียดายเอ๋ยที่พี่เคยสงวนงาม {กลบท}. กวางทราย ดู เนื้อทราย ที่ เนื้อ ๒.

• กวาง ๒ - [กฺวาง] น. {๑} ชื่อปลางัวบางชนิดในวงศ์ Triacanthidae, Monacanthidae และ Balistidae.{ดู งัว ๔ ประกอบ}. {๒} ปลาม้า. {ดู ม้า ๓}.

• กวางเขน - [กฺวาง-] {โบ} น. นกกางเขน เช่น บ่าวขุนกวางเขนเขจร {สมุทรโฆษ}.

• กวางโจน - [กฺวาง-] น. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็ง ผลกลมรีป้อมขนาดหัวแม่มือ เปลือกคาย เมื่อสุกสีแดงชาด ออกเป็นพวงกระจุก เนื้อบางสีขาวคล้ายสาคู รสเปรี้ยว กินได้ กวางชอบกิน มีตามป่าดอนทั่วไป.

• กวางจุก - ดู เก้ง.