[วิปฺระลาบ, วิบปะ-] น. การพูดเพ้อ, การพูดพรํ่า: การทุ่มเถียง, การโต้ตอบ: การอ้อนวอน, การพรํ่าบ่น. {ป.วิปฺปลาป: ส. วิปฺรลาป}.