[วิพัด] น. การแบ่ง, การจัดเป็นพวก, การจำแนก: {ไว} ประเภทคำในภาษาบาลีเป็นต้นที่แปลงท้ายคำแล้วเพื่อบอกการกหรือกาล เช่น ปุริโส {อันว่าบุรุษ} เป็น กรรตุการก ปุริสํ {ซึ่งบุรุษ} เป็น กรรมการก จรติ {ย่อมเที่ยวไป} เป็น ปัจจุบันกาล จริ {เที่ยวไปแล้ว} เป็นอดีตกาล จริสฺสติ {จักเที่ยวไป} เป็น อนาคตกาล. {ป.}.