[สะหฺลด] ก. สังเวชใจ, รู้สึกรันทดใจ: เผือด, ถอดสี, เช่น หน้าสลด: เฉา, เหี่ยว, {ใช้แก่ใบไม้ดอกไม้ซึ่งขาดนํ้าเลี้ยงหรือถูกความร้อน} เช่น ต้นไม้ถูกความร้อนมาก ๆ ใบสลด. สลดใจ ก. รู้สึกเศร้าใจแกมสังเวช, รู้สึกหดหู่ใจ, เช่น ข่าวแผ่นดินไหวคนตายเป็นหมื่น ๆ ฟังแล้วสลดใจ เห็นสุนัขถูกรถทับตาย รู้สึกสลดใจ.