ความหมาย

• 
  

  ก. ใช้, ใช้เข้าคู่กันเป็น ใช้สอย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สะ ๑, สะสวย - ว. สวย.

• สะ ๒ - ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.

• สะเก็ด - น. ชิ้นย่อยของไม้หรือหินเป็นต้นที่ตัดหรือแยกออกจากส่วนใหญ่ เช่น สะเก็ดไม้: เลือดและนํ้าเหลืองซึ่งแห้งติดกรังอยู่ที่ปากแผล เช่น สะเก็ดแผล: โดยปริยายหมายความว่า เศษเล็กเศษน้อยซึ่งมีค่าตํ่ากว่ามาตรฐาน, เลว, เช่น คนสะเก็ดอย่างนั้น ใครจะคบด้วย. สะเก็ดตีนเมรุ {ปาก} ก. เลวมาก, ไม่มีค่า, เช่น เขาเป็นพวกสะเก็ดตีนเมรุ จะอบรมสั่งสอนอย่างไรก็ไม่ได้ดี.

• สะเงาะสะแงะ - ว. เปะปะอย่างคนเมา เช่น เดินสะเงาะสะแงะ พูดจาสะเงาะสะแงะ.

• สะเด็ด ๑, สะเด็ดน้ำ - ก. ทำให้น้ำหยุดหยดหรือหยุดไหลโดยวิธีรินหรือสงเป็นต้น เช่น เช็ดน้ำข้าวให้สะเด็ดน้ำ สงถั่วงอกให้สะเด็ดน้ำ.