ความหมาย

• 
  

  [-ขะลิก, -ขะลิกา] น. เครื่องจองจำ, โซ่ตรวน. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สังขาร, สังขาร- - [-ขาน, -ขาระ-, -ขานระ-] น. ร่างกาย, ตัวตน, สิ่งที่ประกอบและปรุงแต่งขึ้นเป็นร่างกายและจิตใจรวมกัน, เช่น สังขารร่วงโรย สังขารไม่เที่ยง: ความคิดเป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ. {ป.: ส. สํสฺการ}. ก. ตาย เช่น ถึงซึ่งสังขาร, ในบทกลอนใช้ว่า สังขาร์ ก็มี. สังขารธรรม [สังขาระ-] น. สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่ง. สังขารโลก [สังขานระ-] น. ชุมนุมแห่งสังขารทั้งปวง. {ป.}.

• สังขารา - น. ชื่อทำนองเพลงไทย ใช้ขับร้องในการเล่นหุ่นกระบอก.

• สังค-, สังค์ - [สังคะ-, สัง] น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. {ป.: ส. สํค}. สังคญาติ {ปาก} น. บรรดาญาติ, ผู้ที่เกี่ยวข้องเป็นญาติกัน, เช่น คนทั้งหมู่บ้านล้วนเป็นสังคญาติกันทั้งนั้น.

• สังคม, สังคม- - [-คมมะ-] น. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน เช่น สังคมชนบท: วงการหรือสมาคมของคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น สังคมชาวบ้าน. ว. ที่เกี่ยวกับการพบปะสังสรรค์หรือชุมนุมชน เช่น วงสังคม งานสังคม. {ป.}. สังคมนิยม [สังคมมะ-, สังคม-] น. ทฤษฎีเศรษฐกิจและการเมือง ที่มีหลักการให้รัฐหรือส่วนรวมเป็นเจ้าของปัจจัยในการผลิต ตลอดจนการจำแนกแจกจ่าย และวางระเบียบการบริโภคผลผลิต. สังคมวิทยา [สังคมมะ-, สังคม-] น. วิชาว่าด้วยเรื่องสังคม.สังคมศาสตร์ [สังคมมะ-, สังคม-] น. ศาสตร์ว่าด้วยความรู้เกี่ยวกับสังคม มีหมวดใหญ่ ๆ เช่น ประวัติศาสตร์ {เกี่ยวกับสังคม} มานุษยวิทยา สังคมวิทยา เศรษฐศาสตร์ รัฐศาสตร์ จิตวิทยาสังคม. สังคมศึกษา[สังคมมะ-, สังคม-] น. หมวดวิชาที่ประกอบด้วยวิชาภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ หน้าที่พลเมือง และศีลธรรม.สังคมสงเคราะห์ [สังคมสงเคฺราะ] น. การดำเนินงานเพื่อช่วยเหลือบุคคลให้สามารถช่วยตนเองได้.

• สังคห-, สังคหะ - {แบบ} น. การรวบรวม: การย่อ: ความเกื้อกูล, ความเอื้อเฟื้อ: การสงเคราะห์. {ป.: ส. สํคฺรห}. สังคหวัตถุ น. ธรรมที่เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวใจบุคคลและประสานหมู่ชนไว้ในความสามัคคี ได้แก่ ทานปิยวาจา อัตถจริยาสมานัตตตา. {ป.}.