[สัดถันดอน, สัดถันดะระกับ] น. ระยะเวลาที่คนเสื่อมจากศีลธรรมอย่างที่สุด มีการรบราฆ่าฟันกัน ไม่รู้จักญาติพี่น้อง เกิดขึ้นเมื่อมนุษย์มีโทสะหนา เช่น ห้าขวบมีฆราวาส ใจร้ายกาจโกลีกัลปนั้นมีนามกร ชื่อสัตถันดรพึงมี {มาลัยคำหลวง}. {ป. สตฺถ ว่า อาวุธ + อนฺตร}. {ดู อันตรกัป ประกอบ}.