[สันถะวะ-] น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน: ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. {ป.: ส. สํสฺตว}. สันถวไมตรี น. ความเป็นมิตรสนิทสนมกัน เช่น ต้อนรับด้วยสันถวไมตรี ทูตสันถวไมตรี.