ความหมาย

• 
  

  น. เผ่าข่าโซ้ เป็นชาวป่าทางภาคอีสานของไทย มีลักษณะคล้ายเขมร. {วิทยาจารย์}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะโซ่น้ำ - {ถิ่น–อีสาน} น. ดาโป้งเป้ง. {ดู ดาโป้งเป้ง}.

• กะโต๊ก - ว. เสียงไก่ตัวผู้ร้องเมื่อตกใจ.

• กะโต้งโห่ง - ว. เสียงนกยูงร้อง.

• กะโตงกะเตง - ว. โตง ๆ เตง ๆ, ติดอยู่รุงรัง, พัวพัน.

• กะโบม - {ถิ่น–อีสาน, พายัพ} น. ภาชนะชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ขุดรูปวงกลมมีขอบ ด้ามสั้น สำหรับสงข้าวเหนียวที่นึ่งสุกใหม่ ๆ หรือคนข้าวเหนียวนึ่งให้ลดความร้อนก่อนนำไปใส่ในกล่องข้าว หรือใช้เป็นภาชนะรองถ้วยชามอย่างสำรับ, กะบม ก็เรียก. {ดู กระโบม}.