ความหมาย

• 
  

  [-โผฺลก-เผฺลก] ว. อาการเดินไม่ปรกติ คือ ยกขาข้างหนึ่งไม่ได้ระดับกับอีกข้างหนึ่ง อย่างคนขาพิการเดิน, อาการที่เดินไปด้วยความลำบากหรือเคลื่อนไปบนพื้นที่ที่ขรุขระ ลุ่ม ๆ ดอน ๆ, โขยกเขยก ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะโรกะเร - {โบ} ก. ง่อนแง่น, จวนจะล้ม. {ปาเลกัว}.

• กะโล่ - น. ภาชนะสานของโบราณ ทารัก รูปแป้น ปากคลุ่มใช้ใส่ของมีเครื่องตัดผมเป็นต้น: ภาชนะสานคล้ายกระด้งแต่ก้นลึกกว่ากระด้ง มีหลายขนาด แต่ชนิดที่ทาชันเพื่อไม่ให้นํ้ารั่วออก สำหรับหมักขี้ไต้หรือยาเส้นนั้น มีขนาดใหญ่กว่ากระด้งมาก มักเรียกว่า กะโล่มอญ หรือ กระด้งมอญ: เรียกสีหน้าที่แสดงความดีใจหรือภาคภูมิใจมาก ว่า หน้าบานเป็นกะโล่: ชื่อหมวกกันแดดชนิดหนึ่ง ทรงคลุ่ม มีปีกแข็งโดยรอบ โครงทำด้วยไม้ฉำฉาหรือไม้ก๊อกเป็นต้นแล้วหุ้มผ้าหรือทำด้วยใบลาน เรียกว่า หมวกกะโล่. กะโล่ยาชัน ว. อาการที่หน้าบานเพราะถูกใจหรือบวมมากเพราะถูกตบเป็นต้น เรียกว่า หน้าบานเป็นกะโล่ยาชัน หรือ หน้าบวมเป็นกะโล่ยาชัน.

• กะโหลก - [-โหฺลก] น. กระดูกที่หุ้มมันสมอง, ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าวหรือตาลเป็นต้น เรียกว่า กะโหลกมะพร้าว กะโหลกตาล, ภาชนะที่ทำด้วยกะโหลกมะพร้าวโดยตัดทางตาออกพอเป็นช่องกว้างเพื่อใช้ตักนํ้า: โดยปริยายหมายความถึงวัตถุที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น กะโหลกโครงหัวโขน: เรียกพรรณไม้บางชนิด เช่น ลำไย ลิ้นจี่ที่มีผลโต เนื้อหนากว่าปรกติ เช่น ลำไยกะโหลกลิ้นจี่กะโหลก.

• กะได - {โบ} ว. เคย เช่น เดาะกะไดไดเลียม ลอดเคล้น {นิ. นรินทร์}.

• กะไหล่ - น. กรรมวิธีเคลือบสิ่งที่เป็นโลหะด้วยเงินหรือทองเป็นต้น โดยใช้ปรอทละลายเงินหรือทองให้เป็นของเหลว แล้วทาลงบนโลหะที่ต้องการเคลือบ จากนั้นไล่ปรอทออกโดยใช้ความร้อน,กาไหล่ ก็ว่า. ว. เรียกของเช่นพานเป็นต้นที่เคลือบเงินหรือทองด้วยกรรมวิธีเช่นนั้นว่า พานกะไหล่เงิน พานกะไหล่ทอง. {เทียบทมิฬ กะลายิ: ฮ. และอา. กลอี ว่า ดีบุก, เคลือบทอง, เคลือบดีบุก}.