ความหมาย

• 
  

  [สิเหฺน่หา] น. ความรัก, ความมีเยื่อใย, เช่น เขาให้สร้อยเส้นนี้แก่ฉันด้วยความสิเน่หา. {ป.: ส. เสฺนห}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สิโรดม, สิโรตม์ - ดู สิร-, สิระ.

• สิโลก - น. โศลก, บทสรรเสริญยกย่อง: ชื่อเสียง, เกียรติยศ. {ป.: ส. โศฺลก}.

• สิกข์, สิข - น. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีปฐมศาสดาชื่อคุรุนานัก: ชื่อชาวอินเดียพวกหนึ่งที่นับถือศาสนาสิกข์ ส่วนมากอยู่ในแคว้นปัญจาบ ประเทศอินเดีย: ซิก หรือ ซิกข์ ก็ว่า.

• สิกขมานา - {โบ} น. สามเณรีที่มีอายุครบ ๑๘ ปี ก่อนอุปสมบทเป็นภิกษุณีจะต้องรักษาสิกขาบท ๖ ประการเป็นเวลา ๒ ปี. {ป.}.

• สิกขา - น. ข้อที่จะต้องศึกษา, ข้อที่จะต้องปฏิบัติ ได้แก่ ศีล เรียกว่า ศีลสิกขา สมาธิ เรียกว่า จิตสิกขา และปัญญา เรียกว่า ปัญญาสิกขา รวมเรียกว่า ไตรสิกขา: การศึกษา, การเล่าเรียน, เช่น ปริยัติสิกขา ปฏิบัติสิกขา. {ป.:ส. ศิกฺษา}. สิกขากาม- [-กามะ-] ว. ผู้ใคร่ต่อการศึกษา, ผู้นับถือข้อบัญญัติโดยเคร่งครัด, สิกขกาม ก็ว่า เช่น สิกขกามบุคคล หมายถึง บุคคลที่ใคร่ต่อการศึกษา. {ป.}. สิกขาบท น. ข้อศีล, ข้อวินัย, บทบัญญัติในพระวินัยที่พึงศึกษาปฏิบัติ. {ป.}.