ความหมาย

• 
  

  [-เหฺร่า] น. สถานที่ซึ่งชาวมุสลิมใช้เป็นที่ประกอบศาสนกิจ, มัสยิด ก็เรียก. {ม.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สุโข - {ปาก} ว. เป็นสุข เช่น นอนหลับอย่างสุโข.

• สุโนก - น. นก.

• สุก ๑ - ก. พ้นจากห่าม เช่น ผลไม้สุก, เปลี่ยนสภาพจากดิบด้วยกรรมวิธีต่าง ๆ อย่างต้ม ผัด ย่าง เป็นต้น เช่น ต้มไก่สุกแล้ว ย่างเนื้อให้สุก, ถึงระยะที่ได้ที่หรือแก่จัดแล้ว เช่น ข้าวในนาสุกเกี่ยวได้แล้ว ฝีสุกจนแตก ต้อสุกผ่าได้แล้ว, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ร้อนจนเนื้อตัวจะสุกแล้ว ถูกเขาต้มจนสุก, เรียกชายที่บวชเป็นพระภิกษุและสึกแล้ว ว่า คนสุก: ปลั่งเป็นมันแวววาว เช่น ทองเนื้อสุกดี. สุกก่อนห่าม{สำ} ว. ที่ทำสิ่งที่ยังไม่สมควรแก่วัยหรือยังไม่ถึงเวลา {มักหมายถึงการลักลอบได้เสียกันก่อนแต่งงาน} เช่น ใครเขาจะเอาเยี่ยงอย่างอีซนซุก อีสุกก่อนห่าม มันมาอยู่สักกี่วันกี่เดือน นี่มันจะมาตั้งเตือนต่อก่อความให้ขุ่นไปทั้งบ้าน {ม. ร่ายยาว ชูชก}. สุกงอม ก. แก่จัดจนเกือบเน่าหรือเละ เช่น มะม่วงสุกงอมคาต้น, โดยปริยายหมายความว่าเต็มที่ เช่น ความรักของเขาสุกงอม แก่แล้วก็เหมือนผลไม้ที่สุกงอม. สุกดิบ ว. เรียกวันเตรียมงานซึ่งเป็นวันก่อนถึงกำหนดวันงานพิธี ๑ วัน ว่า วันสุกดิบ. สุก ๆ ดิบ ๆ ว. ยังไม่สุกทั่วกัน เช่น หุงข้าวสุก ๆ ดิบ ๆ. สุกแดด ว. ที่ถูกแดดเผาให้สุกก่อนเวลาที่ควรจะสุก {ใช้แก่ผลไม้} เช่น มะม่วงสุกแดด.สุกปลั่ง ว. สุกใสเป็นมันแวววาว เช่น ทองสุกปลั่ง ขัดถาดทองเหลืองเสียสุกปลั่ง. สุกใส ว. แวววาว, แจ่มใส, เช่น ดวงตามีประกายสุกใส คืนนี้ท้องฟ้ามีดาวสุกใส. สุกเอาเผากิน {สำ} ว. อาการที่ทำลวก ๆ, อาการที่ทำพอเสร็จไปคราวหนึ่ง ๆ เช่น เขาทำงานสุกเอาเผากิน พอให้พ้นตัวไป.

• สุก ๒ - น. นกแก้ว, นกแขกเต้า. {ป.: ส. ศุก}.

• สุก- ๓ - [สุกกะ-] ว. ขาว, สว่าง, สะอาด, ดี, เช่น สุกธรรม. {ป. สุกฺก}.