ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–อีสาน} น. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าชนิดหนึ่งรูปร่างคล้ายยอยก, เรียกเป็นสามัญว่า สะดุ้ง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะตรุด - [-ตฺรุด] {กลอน} น. ตะกรุด เช่น พระกะตรุดเลศเลขลง เลิศแล้ว {พยุหยาตรา), กะตุด หรือ กระตรุด ก็ว่า.

• กะต้อ - ดู ตะกร้อ.

• กะต่อม - น. ชื่อกุ้งขนาดกลางชนิด Macrobrachium equidens {Dana} ในวงศ์ Palaemonidae ก้ามมีปื้นสีเข้ม อาศัยอยู่ในย่านน้ำกร่อย และพบบ้างในน้ำจืดหรือชายทะเล, กุ้งแห ก็เรียก.

• กะตัก - น. ชื่อปลาทะเลขนาดเล็กทุกชนิดในสกุล Encrasicholina และ Stolephorus วงศ์ Engraulidae รูปร่างยาว กลม หรือแบนข้างเล็กน้อยแล้วแต่ชนิด ปากกว้าง ที่สันท้องระหว่างครีบท้องและครีบก้นมีหนามแหลมขนาดเล็กมาก ๒-๗ อัน ข้างลำตัวมีสีเด่นเป็นเพียงแถบสีเงินพาดตลอดตามยาว มักอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ใกล้ฝั่ง อาจคละกันหลายชนิด, หัวอ่อน ชินชัง ไส้ตัน เส้นขนมจีน หัวไม้ขีด มะลิ เก๋ย เรียกปะปนกันระหว่างขนาด ชนิด หรือต่างกันตามท้องถิ่นที่จับ ขนาดยาวได้ถึง ๑๔ เซนติเมตร.

• กะตั้ก, กะตั้ก ๆ - {ปาก} น. กองใหญ่, จำนวนมากมาย, เช่น เขามีเงินเป็นกะตั้ก ๆ.