[-ริยะ-] น. พระอาทิตย์, ดวงตะวัน. {ป. สุริย: ส. สูรฺย}: {โหร} ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางวัน. {ดู ยาม}.สุริยกันต์, สุริยกานต์ น. ชื่อแก้วชนิดหนึ่งถือกันว่าเมื่อถูกแสงพระอาทิตย์ทำให้เกิดไฟ, สูรยกานต์ ก็ว่า. {ป. สุริยกนฺต: ส. สูรฺยกานฺต}. สุริยการ น. แสงพระอาทิตย์. สุริยกาล น. เวลากลางวัน. สุริยคติ [สุริยะคะติ] น. วิธีนับวันและเดือนแบบสากล โดยถือกำหนดตำแหน่งดวงอาทิตย์เป็นหลัก เช่น วันที่ ๑ ถึงวันที่ ๓๑ เป็นการนับวันทางสุริยคติ เดือนมกราคมถึงเดือนธันวาคม เป็นการนับเดือนทางสุริยคติ. สุริยคราส, สูรยคราส [สุริยะคฺราด, สูระยะคฺราด] {ปาก} น. “การกลืนดวงอาทิตย์” ตามความเข้าใจของคนโบราณที่เชื่อว่าพระราหูอมดวงอาทิตย์, สุริยุปราคา ก็เรียก. สุริยเคราะห์ น. สุริยคราส. สุริยภิม {โบ} น. เรียกทองที่พระมหากษัตริย์พระราชทานแก่โหรผู้ทำนายสุริยุปราคาได้ถูกต้อง ว่า ทองสุริยภิม เช่น เมื่อสุริยุปราคาได้ทองสุริยภิมคนแลบาทด้วยกัน {สามดวง}. สุริยมณฑล น. ดวงหรือวงตะวัน, สูรยพิมพ์ หรือ สูรยมณฑล ก็ว่า. {ป.: ส. สูรยมณฺฑล}. สุริยวงศ์ น. วงศ์แห่งกษัตริย์เนื่องมาจากพระอาทิตย์, คู่กับ จันทรวงศ์. {ส.}.