[สูระยะ-] น. พระอาทิตย์, ตะวัน, มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส. {ส.: ป. สุริย}. สูรยกานต์ น. ชื่อแก้วชนิดหนึ่งถือกันว่าเมื่อถูกแสงพระอาทิตย์ทำให้เกิดไฟ, สุริยกันต์ หรือ สุริยกานต์ ก็ว่า. {ส. สูรฺยกานฺต: ป. สุริยกนฺต}. สูรยคราส, สุริยคราส น. “การกลืนดวงอาทิตย์” ตามความเข้าใจของคนโบราณที่เชื่อว่าพระราหูอมดวงอาทิตย์,สุริยุปราคา ก็เรียก. สูรยพิมพ์ น. ดวงหรือวงตะวัน, สุริยมณฑล หรือ สูรยมณฑล ก็ว่า. สูรยมณฑล น. ดวงหรือวงตะวัน, สุริยมณฑล หรือ สูรยพิมพ์ ก็ว่า. {ส.: ป. สุริยมณฺฑล}. สูรยวาร น. วันอาทิตย์, อาทิจจวาร หรือ อาทิตยวาร ก็ว่า.