ความหมาย

• 
  

  ว. นิดหนึ่ง, น้อยหนึ่ง, ไม่มาก, เช่น ขอหน่อย เดินอีกหน่อยก็ถึง: ประเดี๋ยว, ไม่ช้า, ไม่นาน, เช่น รอหน่อย กินเหล้ามาก ๆ อีกหน่อยก็ตาย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• หน็อยแน่ - ว. คำ ที่เปล่งออกมาเมื่อไม่พอใจหรือผิดหวัง เช่น หน็อยแน่ ! ทำผิดแล้วยังจะอวดดีอีก.

• หนัก - ว. มีน้ำหนักมาก, ตรงข้ามกับ เบา: แรง เช่น ฝนตกหนัก, รุนแรง เช่น รบหนัก ไข้หนัก, มาก เช่น บุญหนักศักดิ์ใหญ่: ที่ให้ผลช้ากว่าปรกติ เช่น ทุเรียนหนัก ข้าวหนัก. หนักกบาล, หนักกบาลหัว {ปาก} ว. เป็นภาระของ, เป็นเรื่องของ, เช่น ถึงจะแก่คาบ้าน ก็ไม่หนักกบาลหัวใคร {เพลงพื้นบ้าน}, หนักกะลาหัว หนักหัว หรือ หนักหัวกบาล ก็ว่า. หนักกะลาหัว {ปาก} ว. เป็นภาระของ, เป็นเรื่องของ, เช่น ฉันจะทำอย่างนี้แล้วมันหนักกะลาหัวใคร, หนักกบาล หนักกบาลหัว หนักหัว หรือ หนักหัวกบาล ก็ว่า. หนักข้อ ก. กำเริบ เช่น เด็กคนนี้ชักจะหนักข้อขึ้นทุกวัน พ่อแม่ว่ากล่าวอย่างไรก็ไมฟั่ง. ว. รุนแรง เช่น เดี๋ยวนี้โจรผู้ร้ายมักกระทำการหนักข้อ. หนักใจ ก. วิตก เช่น เขาหนักใจในการสอบครั้งนี้, หนักอก ก็ว่า. ว. ลำบากใจ เช่น เขารู้สึกหนักใจที่ต้องไปค้ำประกันลูกของเพื่อน, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ หนักอก เป็นหนักอกหนักใจ. หนักท้อง ว. พอให้อิ่ม, พอประทังหิว, เช่น กินพอให้หนักท้อง. หนักนิดเบาหน่อย ว. เกินพอดีไปบ้างหรือน้อยกว่าพอดีไปบ้าง เช่น เป็นสามีภรรยากัน หนักนิดเบาหน่อยก็ควรอภัยให้กัน. หนักแน่น ว. มั่นคง, ไม่ท้อถอย, เช่น เขามีใจหนักแน่นไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใด ๆ ทั้งสิ้น: ไม่โกรธง่าย เช่น เขาเป็นคนใจคอหนักแน่น ไม่โกรธใครง่าย ๆ: ไม่เบา เช่น ต้องทำใจให้หนักแน่น อย่าเชื่อใครง่าย ๆ. หนักปาก ว. ไม่ทันได้พูด เช่น คุยกันอยู่ตั้งนานหนักปากไปหน่อยเลยไม่ได้ถามว่าชื่ออะไร. หนักแผ่นดิน {สำ} ว. ไม่รู้คุณของแผ่นดินที่อาศัย, ทรยศต่อบ้านเมืองของตน, เสนียดสังคม. หนักมือ ว. มากไป เช่น แกงหม้อนี้ใส่เกลือหนักมือไปหน่อย, แรงไป เช่น เด็กเล่นตุ๊กตาหนักมือไปหน่อย แขนตุ๊กตาเลยหลุด: กำเริบ เช่น โจรผู้ร้ายหนักมือขึ้นทุกวัน. หนักไม่เอา เบาไม่สู้ {สำ} ว. ไม่มีความอดทนที่จะทำการงาน. หนักสมอง ว. ที่ต้องใช้ความคิดมาก เช่น ปัญหาเศรษฐกิจเป็นปัญหาหนักสมอง, หนักหัว ก็ว่า. หนักหน่วง ว. จริงจัง, มาก, ยิ่ง, เช่น เขาพยายามอย่างหนักหน่วงเพื่อส่งเสียให้ลูกเรียน. หนักหนา, หนักหนาสากรรจ์ ว. มากยิ่ง, ยิ่งนัก, ร้ายแรง, เช่น ความผิดครั้งนี้หนักหนาทีเดียว อาจจะต้องถูกไล่ออกจากงาน, นักหนา ก็ใช้.หนักหน้า ก. มีภาระต้องรับผิดชอบทั้งหมด เช่น เรื่องนี้หัวหน้าคณะหนักหน้าอยู่คนเดียว. หนักหัว ว. ที่ต้องใช้ความคิดมาก เช่น ปัญหาเศรษฐกิจเป็นปัญหาหนักหัว, หนักสมอง ก็ว่า: {ปาก} เป็นภาระของ, เป็นเรื่องของ, เช่น ถึงจะสุกคาขั้ว ก็ไม่หนักหัวใคร {เพลงพื้นบ้าน}, หนักกบาล หนักกบาลหัว หนักกะลาหัว หรือ หนักหัวกบาล ก็ว่า. หนักหัวกบาล {ปาก} ว. เป็นภาระของ, เป็นเรื่องของ, เช่น ฉันจะไปที่ไหน ก็ไม่เห็นจะหนักหัวกบาลใคร, หนักกบาล หนักกบาลหัว หนักกะลาหัว หรือ หนักหัว ก็ว่า. หนักอก ก. วิตก เช่น อย่าประพฤติตัวเหลวไหลทำให้พ่อแม่หนักอก,หนักใจ ก็ว่า. ว. ลำบากใจ เพราะต้องแบกภาระไว้มาก เช่น ปัญหาเศรษฐกิจตกต่ำเป็นปัญหาหนักอกของรัฐบาล, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ หนักใจ เป็น หนักอกหนักใจ.

• หนัง ๑ - น. ส่วนของร่างกายที่หุ้มเนื้ออยู่, หนังสัตว์ที่เอามาทำเป็นของใช้หรือเป็นอาหาร: การมหรสพอย่างหนึ่งเอาหนังสัตว์มาสลักเป็นภาพ เช่น หนังตะลุง, หนังใหญ่, {ปาก} ภาพยนตร์ เช่น โรงหนัง ถ่ายหนัง ฉายหนัง เล่นหนัง. หนังกลับ น.หนังที่ผิวไม่เรียบ มีลักษณะฟูน้อย ๆ คล้ายเนื้อผ้ากำมะหยี่ เช่น เข็มขัดหนังกลับรองเท้าหนังกลับ, โดยปริยายเรียกสุนัขขี้เรื้อน ว่า สุนัขหนังกลับ. หนังกลางแปลง น. ภาพยนตร์ที่ตั้งจอฉายกลางแจ้ง ไม่เก็บเงินคนดู. หนังกลางวัน ๑น. การมหรสพอย่างหนึ่ง ใช้หนังสลักเป็นรูปภาพคล้ายหนังใหญ่ แต่ระบายสีต่าง ๆ เชิดหน้าจอ แสดงในเวลากลางวัน ใช้ปี่พาทย์และเกราะบรรเลงประกอบ ผู้เชิดกับผู้พากย์เป็นคนละคน. หนังกำพร้า น. หนังที่เป็นผิวชั้นนอกสุดของคนและสัตว์, ผิวหนัง ก็เรียก. หนังไก่ น. ชื่อแพรหรือกระดาษพิมพ์ที่มีเนื้อย่นคล้ายหนังไก่. หนังขายยา น. ภาพยนตร์เรื่องต่าง ๆ ที่ผู้ขายยานำไปเร่ฉายตามที่ต่าง ๆ เพื่อชักจูงให้คนมาดูและซื้อยา. หนังง่า น. ตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปยักษ์หรือลิงในท่าเหาะ. {ลัทธิ}. หนังเงียบ {ปาก} น. ภาพยนตร์ที่ไม่มีเสียงในฟิล์ม. หนังตะลุง น. การมหรสพอย่างหนึ่งใช้หนังสลักเป็นรูปภาพขนาดเล็ก คีบด้วยไม้ตับอันเดียวเชิดภายในโรงให้แสงไฟส่องผ่านตัวหนังสร้างเงาให้ปรากฏบนจอผ้าขาวหน้าโรง ใช้ปี่ กลอง และฆ้องคู่บรรเลงประกอบ ผู้เชิดเป็นผู้พากย์. หนังเร่ น. ภาพยนตร์ที่ตั้งจอฉายตามที่ต่าง ๆ โดยไม่ประจำที่ มักเก็บเงินคนดู,บุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ทำธุรกิจนำภาพยนตร์ไปฉายตามที่ต่าง ๆ. หนังเรียด น. หนังที่ทำเป็นเส้นแบน ๆ เล็ก ๆ สำหรับใช้โยงเร่งเสียง โดยสอดเข้าไปกับไส้ละมานที่ถักไว้รอบ ๆ ขอบหนังทั้ง ๒ หน้าของตะโพน เปิงมาง กลองสองหน้า เป็นต้น มักร้อยถี่จนมองแทบไม่เห็นตัวหุ่นกลอง ถ้าเร่งหนังเรียดให้ตึงขึ้นเท่าใด หน้ากลองก็ยิ่งตึงขึ้นเท่านั้น. หนังโลม น. ตัวหนังใหญ่ที่แสดงบทเข้าพระเข้านาง เช่น หนุมานเกี้ยวนางเบญกาย, โลม ก็ว่า. หนังสด น. การมหรสพอย่างหนึ่ง ลักษณะคล้ายโขนแต่เดินเรื่องเร็วกว่า ผู้แสดงสวมหัวโขนไม่ปิดคลุมใบหน้าร้องและเจรจาเอง ใช้ปี่พาทย์บรรเลงประกอบ, โขนสดก็เรียก. หนังสติ๊ก น. เครื่องยิงชนิดหนึ่ง ทำด้วยแถบยางผูกติดกับสิ่งที่เป็นง่าม ซึ่งมักเป็นไม้ ยิงด้วยลูกกระสุนที่ตามปรกติเป็นลูกดินปั้นกลม ๆ.หนังหน้าไฟ ๑ {สำ} น. ผู้ได้รับความเดือดร้อนก่อนผู้อื่น เช่น ลูกทำความผิดมา พ่อแม่ก็ต้องเป็นหนังหน้าไฟ.หนังหุ้มกระดูก {สำ} น. เรียกลักษณะของคนหรือสัตว์ที่ผอมมากจนมองเห็นแนวโครงกระดูก ว่า ผอมจนหนังหุ้มกระดูก. หนังเหนียว ว. อยู่ยงคงกระพัน เช่น ลือกันว่าโจรคนนี้หนังเหนียว ยิงไม่ออกฟันไม่เข้า, โดยปริยายหมายความว่า มีประสบการณ์มากรู้เท่าทันไปทุกสิ่งทุกอย่าง. หนังใหญ่ น. การมหรสพอย่างหนึ่ง ใช้หนังสลักเป็นรูปภาพขนาดใหญ่กว่าหนังตะลุงมาก คีบด้วยไม้ตับ ๒ อันสำหรับจับเชิด เชิดได้ทั้งหลังจอและหน้าจอ ใช้ปี่พาทย์และเกราะบรรเลงประกอบ ผู้เชิดกับผู้พากย์เป็นคนละคนกัน.

• หนัง ๒ - น. เรียกขนุนพันธุ์ที่มียวงสีเหลือง เนื้อนุ่มแต่ไม่เหลว ว่า ขนุนหนัง. {ดู ขนุน ๑}. {เทียบ ม. nanga}.

• หนังกลางวัน ๑ - ดูใน หนัง ๑.