หมก ๑ แปลว่าอะไร ดูความหมาย หมายถึงอะไร

ความหมาย

ก. ซุกไว้ใต้ เช่น หมกดิน หมกโคลน หมกทราย, หลบหน้า เช่น ไปหมกหัวอยู่ที่ไหน, ทิ้งสุม ๆ ไว้ เช่น เสื้อผ้าใช้แล้วอย่าหมกไว้: เรียกวิธีทำอาหารบางอย่างให้สุกด้วยการหมกไฟ เช่น หมกปลา หมกหัวมันเทศ. หมกมุ่น ก. ฝังใจมุ่งไปทางเดียว เช่น เขาหมกมุ่นอยู่กับงาน. หมกไหม้ ว. ร้อนระอุ เช่น ตกนรกหมกไหม้, มีความทุกข์มาก เช่น หัวอกหมกไหม้.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

หมก ๒ - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ปลากระบอก. {ดู กระบอก ๒}.

หมด - ก. สิ้น เช่น หมดลม หมดกิเลส หมดปัญญา, ไม่มี เช่น เงินหมด ฝนหมด, จบ เช่น หมดรายการ. ว. ไม่มีอะไรเหลือ เช่น กินหมด ใช้หมด. หมดกรรม, หมดกรรมหมดเวร, หมดเวร, หมดเวรหมดกรรม ก. สิ้นสุดในการที่ต้องรับทุกข์อีกต่อไป, สิ้นกรรม สิ้นกรรมสิ้นเวร สิ้นเวร หรือ สิ้นเวรสิ้นกรรม ก็ว่า: {ปาก} ตาย. หมดกระเป๋า, หมดพก {ปาก} ว. หมดเงิน, ไม่มีเงินเหลือ, เช่น เขาเสียการพนันจนหมดกระเป๋า, หมดตูด ก็ว่า. หมดกัน คำออกเสียงแสดงความเสียดายหรือผิดหวังเป็นต้น. หมดกันที ก. สิ้นสุดกันที. หมดเกลี้ยง ว. ไม่มีเหลือ เช่น เด็กกินขนมจนหมดเกลี้ยง. หมดเขต ก.หมดระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น สิ้นเดือนนี้หมดเขตส่งภาพเข้าประกวด. หมดเขี้ยวหมดงา, หมดเขี้ยวหมดเล็บ{สำ} ก. หมดอำนาจวาสนา, สิ้นฤทธิ์, สิ้นเขี้ยวสิ้นเล็บ ก็ว่า. หมดเคราะห์ ก. สิ้นเคราะห์กรรมที่เลวร้าย. หมดจด ว. สะอาด, ผ่องใส, เช่น เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสะอาดหมดจด: ไม่มีตำหนิ, ไม่ด่างพร้อย, เช่น เขามีความประพฤติหมดจด. หมดตัว, หมดเนื้อหมดตัว ว. สิ้นเนื้อประดาตัว เช่น เขาถูกโกงจนหมดเนื้อหมดตัว. หมดตำรา{สำ} ว. จนปัญญา, หมดทาง, หมดฝีมือ, สิ้นตำรา ก็ว่า. หมดตูด {ปาก} ว. หมดเงิน, ไม่มีเงินเหลือ, หมดกระเป๋าหรือหมดพก ก็ว่า. หมดท่า ว. หมดหนทาง, จนปัญญา, เช่น เขาหมดท่าไม่รู้ว่าจะโต้ตอบอย่างไร: อาการที่ทำให้รู้สึกน่าสังเวช เช่น เขาแต่งตัวภูมิฐานแล้วเดินหกล้ม หมดท่าเลย, หมดรูป ก็ว่า. หมดบุญ ก. สิ้นอำนาจวาสนา,หมดอำนาจ หรือ หมดวาสนาบารมี ก็ว่า: {ปาก} ตาย. หมดประตู ก. ไม่มีทาง, หมดหนทาง, หมดทางสู้. หมดเปลือกว. แจ่มแจ้ง, ไม่มีอะไรเคลือบแฝง, เช่น เขาอธิบายจนหมดเปลือก เขาพรรณนาเรื่องราวอย่างละเอียดจนหมดเปลือก.หมดฝีมือ ว. เต็มความสามารถที่มีอยู่ เช่น งานครั้งนี้เขาทำอย่างหมดฝีมือเลย แม้แพทย์จะพยายามรักษาคนไข้จนหมดฝีมือแล้ว แต่ก็ช่วยชีวิตไว้ไม่ได้, หมดความสามารถ, สิ้นฝีมือ ก็ว่า. หมดพุง, หมดไส้หมดพุง ว. หมดความรู้ เช่น ครูสอนศิษย์จนหมดพุง: อาการที่เปิดเผยโดยมิได้ปิดบังอำพราง เช่น สารภาพจนหมดไส้หมดพุง, สิ้นไส้สิ้นพุง ก็ว่า. หมดราคี ว. ไม่มีมลทิน, ไม่มัวหมอง. หมดราคีคาว ว. ไม่มีความมัวหมองทางชู้สาว {มักใช้แก่ผู้หญิง}. หมดราศีว. มีหน้าตาหมองคล้ำ เช่น พอหมดอำนาจก็หมดราศี. หมดรูป ว. อาการที่ทำให้รู้สึกน่าสังเวช, หมดท่า ก็ว่า. หมดแรงข้าวต้ม {สำ} ก. ไม่มีแรงที่จะทำงานต่อไป. หมดลม ก. ขาดใจ, ตาย, สิ้นใจ สิ้นลม หรือ หมดอายุ ก็ว่า. หมดวาสนาบารมี ก. หมดอำนาจ. หมดสติ ก. สิ้นสติ, ไม่มีความรู้สึก, สลบ. หมดไส้หมดพุง ว. หมดความรู้ เช่น ครูสอนศิษย์จนหมดพุง: อาการที่เปิดเผยโดยมิได้ปิดบังอำพราง เช่น สารภาพจนหมดไส้หมดพุง, สิ้นไส้สิ้นพุง ก็ว่า.หมดหวัง ก. ไม่มีความหวังเหลืออยู่เลย, สิ้นหวัง ก็ว่า. หมดอายุ ก. ขาดใจ, ตาย, สิ้นใจ สิ้นลม หรือ หมดลม ก็ว่า.หมดอาลัย ก. ไม่มีใจผูกพัน: ไม่มีความหวัง เช่น หมดอาลัยในชีวิต. หมดอาลัยตายอยาก ก. ทอดอาลัยเพราะไม่มีความหวังใด ๆ เหลืออยู่. หมดอาลัยไยดี ก. ไม่มีเยื่อใยหลงเหลืออยู่เลย. หมดอำนาจ, หมดวาสนาบารมี ก. สิ้นอำนาจวาสนา, หมดบุญ ก็ว่า.

หม่น - ว. มีลักษณะมัว ๆ หรือคล้ำ ๆ {ใช้แก่สี} เช่น สีฟ้าหม่น สีเขียวหม่น. หม่นหมอง ว. ไม่ผ่องใส, ไม่สบายใจ, ไม่เบิกบาน, เช่น หน้าตาหม่นหมอง จิตใจหม่นหมอง, หมองหม่น ก็ว่า. หม่นไหม้ ว. มีทุกข์ร้อนตรมตรอมใจ.

หมวก - [หฺมวก] น. เครื่องสวมศีรษะมีรูปต่าง ๆ เพื่อเป็นเครื่องประดับหรือกันแดดกันฝนเป็นต้น. หมวกกลีบลำดวน น. หมวกแบบโบราณอย่างหนึ่ง มีรูปทรงคล้ายโอคว่ำทำด้วยผ้า ริมหมวกประดับด้วยผ้าตัดเย็บเป็นกลีบคล้ายกลีบดอกลำดวนโดยรอบ บนยอดหมวกติดลูกกลมคล้ายลูกแก้วหุ้มผ้า พื้นหมวกมีทั้งสีแดงและสีเขียว สำหรับพนักงานกรมกลองชนะสวมสำหรับงานราชพิธี. หมวกกะโล่ น. หมวกกันแดดชนิดหนึ่งทรงคลุ่ม มีปีกแข็งโดยรอบ โครงทำด้วยไม้ฉำฉาหรือไม้ก๊อกเป็นต้นแล้วหุ้มผ้า หรือทำด้วยใบลาน. หมวกกะหลาป๋า น. หมวกชนิดหนึ่งสานด้วยไม้ไผ่อย่างละเอียด รูปทรงสูง ผู้หญิงนิยมใช้ในเวลาแข่งเรือ มีดอกไม้จีนเสียบ เป็นของเก่าสมัยต้นรัชกาลที่ ๕ ขึ้นไป. หมวกกันน็อก {ปาก} น. หมวกนิรภัย. หมวกแก๊ป น.หมวกทหารตำรวจหรือข้าราชการพลเรือนเป็นต้นที่มีกะบังหน้า. หมวกแจว น. ที่จับตรงปลายด้ามแจว. หมวกทรงหม้อตาล น. หมวกที่มีรูปทรงคล้ายหม้อตาลอย่างหมวกที่พลทหารเรือและจ่าทหารเรือเป็นต้นสวม. หมวกนิรภัย น. หมวกสำหรับสวมป้องกันหรือลดอันตรายเมื่อศีรษะได้รับความกระทบกระเทือนเป็นต้น, {ปาก} หมวกกันน็อก. หมวกหนีบ น. เครื่องสวมศีรษะแบบหนึ่ง ทำด้วยผ้าหรือสักหลาดรูปทรงคล้ายซองจดหมายอย่างยาว. หมวกหู น. ขอบหูตอนบน. หมวกหูกระต่าย น. เครื่องสวมศีรษะแบบหนึ่ง ทำด้วยผ้าหรือสักหลาดสีต่าง ๆ รูปทรงกระบอกสั้น ๆ มีแผ่นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดขอบหมวกสำหรับปกใบหูทั้ง ๒ ข้าง.หมวกเห็ด น. ส่วนบนของดอกเห็ดที่เจริญเติบโตขึ้นไปในอากาศ เมื่อเจริญเต็มที่จะกางออกคล้ายร่ม. หมวกเหล็กน. หมวกสำหรับทหารหรือตำรวจสวมเพื่อป้องกันอันตรายจากอาวุธเป็นต้น.

หมวด - [หฺมวด] น. กลุ่มที่ประกอบด้วยหลายหมู่ เช่น หมวดหนังสือ วิทยาศาสตร์ ประกอบด้วยหมู่หนังสือเคมี หมู่หนังสือฟิสิกส์ เป็นต้น: กำลังพลของทหารตำรวจ เป็นต้น มีจำนวนไม่เกิน ๔ หมู่ มีหัวหน้าเรียกว่า ผู้บังคับหมวด หรือทั่ว ๆ ไปเรียกว่า ผู้หมวด, ถ้าเป็นทหารบกหรือตำรวจจะต้องมียศเป็นร้อยตรี ร้อยโท หรือร้อยตำรวจตรี ร้อยตำรวจโท, ถ้าเป็นทหารเรือหรือทหารอากาศจะต้องมียศเป็นเรือตรี เรือโท: เรียกสิ่งที่ขมวดไว้เป็นจุกเดียวกัน.