น. ภาชนะประเภทหนึ่ง มีรูปทรงต่าง ๆ สำหรับใส่ของหรือใช้งานบางอย่าง, เรียกตามสิ่งที่ใช้ทำก็มี เช่น หม้อดิน หม้อทองเหลือง หม้ออะลูมิเนียม, เรียกตามสิ่งที่บรรจุก็มี เช่น หม้อข้าว หม้อน้ำมนตร์, เรียกตามวัตถุประสงค์ที่ใช้สอยก็มี เช่น หม้อตุ๋น หม้อนึ่ง. หม้อกระดี่ น. หม้อแกงขนาดใหญ่ปากกว้างทำ ด้วยดิน มีขีดเป็นรอยโดยรอบ. หม้อเกลือ น.หม้อตาลใส่เกลือเม็ด ใช้สำหรับตั้งไฟให้ร้อน นำมาห่อหรือพันด้วยใบพลับพลึง ใช้นาบท้องและตามตัวหญิงแรกคลอดบุตร เพื่อคลายความเมื่อยตึงตัวเป็นต้น. หม้อแกง น. ชื่อขนมหวานชนิดหนึ่ง ทำด้วยกะทิ ไข่น้ำตาล ใส่ถาดผิงไฟ สุกแล้วมักโรยหอมเจียว เรียกว่า ขนมหม้อแกง. หม้อขาง {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} น. กระทะที่ทำด้วยเหล็กขาง. หม้อคะนน {ปาก} น. หม้อทะนน. หม้อตาล ๑ น. ภาชนะดินเผามีรูปร่างคล้ายหม้อทรงเตี้ยสำหรับใส่นํ้าตาลโตนด, เรียกหมวกที่มีรูปทรงคล้ายหม้อตาลอย่างหมวกที่พลทหารเรือและจ่าทหารเรือเป็นต้นสวม ว่า หมวกทรงหม้อตาล.หม้อตาล ๒ น. ชื่อขนมหวานชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งสาลีเป็นรูปทรงหม้อตาลขนาดเล็กแล้วหยอดน้ำตาล มีสีต่าง ๆ.หม้อทะนน น. หม้อดินขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ตัวหม้อกลมป้อม ปากแคบ มีขีดเป็นรอยโดยรอบ สำหรับใส่นํ้า นํ้าตาลโตนด เป็นต้น, {ปาก} หม้อคะนน. หม้อน้ำ น. หม้อโลหะขนาดใหญ่ ใช้ต้มนํ้าทำให้เกิดไอนํ้าเดือดที่มีแรงดันสูงเพื่อหมุนเครื่องจักรเป็นต้น: อุปกรณ์ของเครื่องยนต์บางชนิดสำหรับบรรจุนํ้าเพื่อระบายความร้อนของเครื่องยนต์.หม้อแปลง, หม้อแปลงไฟ น. อุปกรณ์ไฟฟ้าสำหรับแปลงแรงเคลื่อนไฟฟ้าให้สูงขึ้นหรือตํ่าลง ชนิดแรกเรียกว่าหม้อแปลงขึ้น ชนิดหลังเรียกว่า หม้อแปลงลง. หม้อไฟ น. ภาชนะชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะ รูปทรงคล้ายชาม ก้นหม้อมีเชิง ตรงกลางมีกระบอกสูงขึ้นมาจากใต้ก้นหม้อสำหรับใส่ถ่านติดไฟ ปากหม้อมีฝาปิดใช้สำหรับใส่เกาเหลา แกงจืด เป็นต้น, หม้อหยวนโล้ ก็เรียก. หม้อหนู น. หม้อดินขนาดเล็กสำหรับต้มน้ำำกระสายยาเป็นต้น. หม้อหยวนโล้ ดู หม้อไฟ. หม้อใหม่ น. เรียกสีของหม้อดินเผาที่ยังไม่ได้นำมาใช้ว่า สีหม้อใหม่. หม้ออวย น. หม้อดินหรือหม้อเคลือบที่มีด้ามหรือหูสำหรับจับหรือหิ้ว.