น. ผู้รู้, ผู้ชำนาญ, เช่น หมองู หมอนวด: ผู้ตรวจรักษาโรค เช่น หมอฟัน หมอเด็ก. หมอขวัญ น. ผู้รู้พิธีทำขวัญ, หมอทำขวัญ ก็เรียก: ผู้มีความรู้ทางคชศาสตร์และเป็นหัวหน้าในการจับช้าง, หมอเฒ่า ก็เรียก. หมอความ {ปาก} น. ผู้ที่ได้รับอนุญาตให้ว่าต่างแก้ต่างคู่ความในเรื่องอรรถคดี, ทนาย หรือ ทนายความ ก็เรียก. หมอแคน น. ผู้มีความชำนาญในการเป่าแคน, อีสานเรียก ช่างแคน. หมองู น. ผู้มีความชำนาญในการจับงูเห่ามาเลี้ยงเพื่อนำไปแสดง. หมองูตายเพราะงู น. ผู้ที่ชำนาญในการเอางูเห่ามาเลี้ยงเป็นอาชีพก็อาจถูกงูเห่ากัดตายเพราะความประมาทได้, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีความรู้อาจตายหรือพลาดท่าเสียทีเพราะความรู้ของตนก็ได้. หมอเฒ่า น. ผู้มีความรู้ทางคชศาสตร์และเป็นหัวหน้าในการจับช้าง, หมอขวัญ ก็เรียก. หมอดู น. ผู้ทำนายโชคชะตาราศี. หมอตำแย น. หญิงที่มีอาชีพทำคลอดตามแผนโบราณ. หมอทำขวัญ น. ผู้รู้พิธีทำขวัญ, หมอขวัญ ก็เรียก. หมอนวด น. ผู้มีความชำนาญในการนวดเพื่อให้คลายจากความเจ็บปวดหรือเมื่อยขบ. หมอน้อย ๑ น. อุปกรณ์ที่ใช้ในการนวดเช่นนมไม้: เรียกตัวปลิงที่ใช้กอกเลือด ว่า หมอน้อย. หมอน้ำมัน น. ผู้ชำนาญในการขี่ช้างตกมัน. หมอผี น. ผู้ที่เชื่อกันว่ามีอำนาจเลี้ยง ควบคุม ใช้งานและปราบผีเป็นต้นได้. หมอพัดโตนด [-ตะโหฺนด] น. หมอรักษาโรคช้างในทางยา. หมอยา {ปาก} น. ผู้มีความรู้ในการใช้ยารักษาโรค. หมอลำ น. ผู้ชำนาญในการขับร้องแบบอีสาน. หมอเสน่ห์ น. ผู้ที่เชื่อกันว่ารู้วิชาอาคมทำให้คนรักกันหรือชังกัน.