กลับ
คำว่า
กะปลกกะเปลี้ย
ความหมาย
[-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่มีแรง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กะปวกกะเปียก
- ว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจทรงตัวได้ตามลำพัง, ปวกเปียก ก็ว่า.
กะปอม
- {ถิ่น–อีสาน} น. กิ้งก่า. {ดู กิ้งก่า}.
กะปอมขาง
- {ถิ่น–อีสาน} น. กิ้งก่า. {ดู ปอมข่าง}.
กะปะ
- น. ชื่องูพิษขนาดเล็กชนิด Calloselasma rhodostoma {Boie} ในวงศ์ Viperidae ตัวยาว ๕๐-๘๐ เซนติเมตร สีน้ำตาลอมแดงลายสีนํ้าตาลเข้ม บนหลังมีลายรูปสามเหลี่ยมสีนํ้าตาลแก่เรียงสลับเยื้องกันเป็นคู่ ๆ จมูกงอน ริมฝีปากเหลือง และมีแนวสีเหลืองพาดบนลูกตาถึงมุมปาก, ตัวที่มีสีคลํ้าเรียก งูปะบุก.
กะปั่น
- {โบ} น. กำปั่น. {ตำนานอักษรไทย}.