ว. มีรสอย่างรสนํ้าตาล: เพราะ เช่น หวานหู เสียงหวาน, ชุ่มชื่น, ที่รัก เช่น หวานใจ: น่ารักชวนมอง เช่น หน้าหวาน: อ่อนสดใส ในคำว่า สีหวาน: {ปาก} ที่ทำได้ง่าย, ที่ทำได้สะดวก, เช่น เลขข้อนี้หวานมาก. ก. ชำรุดไม่กินเกลียวกัน ในคำว่า เกลียวหวาน. หวานคอแร้ง {ปาก} ว. ที่ทำได้ง่ายมาก, ที่ทำได้สะดวกมาก, คล่องมาก. หวานนอกขมใน {สำ} ก. พูด ทำ หรือแสดงให้เห็นว่าดีแต่ภายนอก แต่ในใจกลับตรงข้าม. หวานเป็นลม ขมเป็นยา {สำ} น. คำชมมักไร้สาระทำให้ลืมตัวขาดสติ แต่คำติมักเป็นประโยชน์ทำให้ได้คิด. หวานเย็น น. ของกินเป็นก้อนสี่เหลี่ยม ทำด้วยน้ำหวานหรือน้ำกะทิเป็นต้น แล้วทำให้แข็งด้วยความเย็น. {ปาก} ว. ที่แล่นไปช้า ๆ อย่างไม่รีบร้อน {มักใช้แก่รถไฟรถประจำทาง} เช่น รถไฟขบวนหวานเย็น. หวานลิ้นกินตาย {สำ} ก. หลงเชื่อคำพูดเพราะ ๆ หรือคำสรรเสริญเยินยอ จะได้รับความลำบากในภายหลัง. หวานอมขมกลืน {สำ} ก. ตกอยู่ในฐานะที่จำต้องยอมรับ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย พอใจหรือไม่พอใจก็ตาม.