ความหมาย

• 
  

  ก. เอาของวางลงบนที่รองรับแล้วตัดให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ, {ปาก} ตัด เช่น หั่นงบประมาณ. หั่นแหลก {ปาก} ก. ตัดลงอย่างมาก เช่น บทความนี้ถูกหั่นแหลก. ว. เต็มที่ เช่น สู้กันหั่นแหลก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• หั้น - {ถิ่น} ว. นั้น.

• หัน ๑ - ก. เปลี่ยนจากทิศทางหนึ่งไปอีกทิศทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย หันขวา หันโต๊ะไปทางหน้าต่าง, อยู่ในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง เช่น หันหลังให้ประตู, ผัน ก็ว่า: หมุน เช่น หมูหัน: เปลี่ยนจากฝ่ายเดิม เช่น หันไปเข้าข้างศัตรู หันไปพึ่งญาติทางฝ่ายสามี. หันกลับ ก. เปลี่ยนไปสู่สภาพเดิม เช่น เขาทั้งสองหันกลับไปคืนดีกัน. หันข้าง ก. ผินด้านข้างให้เพราะงอนหรือไม่พอใจเป็นต้น. หันรีหันขวาง ก. อาการที่หันเหไปมา เก้ ๆ กัง ๆ ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำอย่างใด.หันหน้า ก. ทำให้หน้าอยู่ในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง เช่น เขานั่งหันหน้าออกทางประตู: หันไปหา เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร หันหน้าเข้าวัด. หันหน้าเข้าวัด {สำ} ก. มุ่งหน้าเข้าวัดเพื่อถือศีลฟังเทศน์เป็นต้น. หันหน้าเข้าหากัน {สำ} ก. ปรองดองกัน, สมัครสมานกัน, เช่น ทุกฝ่ายจะต้องหันหน้าเข้าหากัน. หันหลัง ก. ทำให้หลังอยู่ในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง เช่น ตั้งตู้หันหลังติดกำแพง: {สำ} เลิก เช่น หันหลังให้อบายมุข. หันหลังชนกัน {สำ} ก. ร่วมมือร่วมใจกัน. หันหลังให้กัน {สำ} ก. โกรธกัน, เลิกคบค้ากัน. หันเห ก. เบนจากเดิม. หันเหียน ก. เปลี่ยนท่าทาง, พลิกแพลง, เช่น รำร่ายหันเหียนเวียนละวัน หมายมั่นเข่นฆ่าราวี {อิเหนา}, เหียนหัน ก็ว่า. หันอากาศ น. เรียกเครื่องหมายรูปสระดังนี้ ว่า ไม้หันอากาศ ใช้แทนเสียงสระอะในกรณีที่มีตัวสะกด เช่น กะ ด = กัด, หางกังหัน หรือ ไม้ผัด ก็เรียก.

• หัน ๒ - {ถิ่น–พายัพ} ก. เห็น.

• หันตรา - [-ตฺรา] น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำคล้ายขนมเม็ดขนุน แต่มีไข่ทำเป็นฝอยหุ้มนอก.

• หันตา - น. ผู้ฆ่า. {ป., ส.}.