ความหมาย

• 
  

  [-พฺรูด-พฺราด] ว. มีเสียงดังพรูดพราด.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะพล้อ, กะพ้อ ๑ - น. กระบอกไม้ไผ่มีด้ามยาวในตัว ใช้สำหรับตักน้ำปลาหรือน้ำตาลสดเป็นต้น.

• กะพ้อ ๒ - น. ชื่อปาล์มขนาดย่อมในสกุล Licuala วงศ์ Palmae มีหลายชนิด เช่น ชนิด L. spinosa Thunb. มักขึ้นเป็นกออยู่ริมทะเล หรือในที่ซึ่งนํ้าเค็มขึ้นถึงลำต้นสูงถึง ๔ เมตร ใบกลม เส้นผ่านศูนย์กลาง ๖๐-๑๑๐ เซนติเมตร เว้าเป็นแฉกลึก ก้านใบยาว ขอบก้านมีหนาม, ชนิด L. peltata Roxb. ขึ้นตามป่าดอนในที่ชุ่มชื้นและที่แฉะ ลักษณะคล้ายชนิดแรก แต่ก้านใบลํ้าอยู่ใต้โคนใบ ทั้ง ๒ ชนิดใบใช้ห่อทำไต้ ห่อของ เย็บเป็นร่ม มุงหลังคาชั่วคราว ใบอ่อนใช้มวนบุหรี่, กะชิง ก็เรียก, ปักษ์ใต้เรียก ชิง หรือ ชิ่ง, ปาล์มพวกนี้เรียก พ้อ ก็มี เช่น ใบพ้อพันห่อหุ้มกฤษณา {โลกนิติ}.

• กะพ้อ ๓ - น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. {พจน. ๒๔๙๓}.

• กะพอง - น. ส่วนที่นูนเป็นปุ่ม ๒ ข้างหัวช้าง, กระพอง ตระพอง หรือ ตะพอง ก็ว่า.

• กะพั้น - {ถิ่น–อีสาน} น. เครื่องไม้ที่เป็นส่วนประกอบในเครื่องทอผ้า สำหรับม้วนผ้า.