ห่า ๑ แปลว่าอะไร ดูความหมาย หมายถึงอะไร

ความหมาย

น. ชื่อผีจำพวกหนึ่ง ถือกันว่าทำให้เกิดโรคระบาดอย่างร้ายแรง เป็นเหตุให้คนตายจำนวนมาก เช่น โรคลงราก {อหิวาตกโรค} กาฬโรค จึงเรียกโรคนี้ว่า โรคห่า. {ถิ่น–พายัพ ห่า ว่า ฝูง, หมู่}. ห่ากิน ก. ตายเพราะโรคระบาดอย่างร้ายแรง เช่น โรคลงราก {อหิวาตกโรค} กาฬโรค. ห่าลง ก. เกิดโรคระบาดอย่างร้ายแรงเป็นเหตุให้คนตายจำนวนมาก เช่น โรคลงราก {อหิวาตกโรค} กาฬโรค. {ปาก} น. คนที่มากันเป็นจำนวนมาก เช่น งานนี้คนมากันอย่างกับห่าลง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

หา ๒ - ว. เสียงซักหรือเตือนให้ตอบ เช่น ว่ากระไรหา.

ห่า ๒ - {โบ} น. หน่วยวัดปริมาณน้ำฝนโดยกำหนดว่า ถ้าตกลงมาเต็มบาตรขนาดกลางที่ตั้งรองไว้กลางแจ้ง เรียกว่า น้ำฝนห่าหนึ่ง: โดยปริยายใช้กับสิ่งที่มาหรือตกลงมาเป็นจำนวนมาก เช่น ฝนตกลงมาห่าใหญ่, บางทีก็ใช้ว่า ห่าฝน เช่น ฝูงเครื่องบินทิ้งระเบิดถล่มข้าศึกเป็นห่าฝน.

หาก - ก. โบราณใช้เป็นกริยาช่วยหมายความว่า พึง, ควร, เช่น “อันไตรโลกย์หากบูชา” = อันไตรโลกย์พึงบูชา. ว. จาก, แยกออกไปอีกส่วนหนึ่ง, เช่น ออกหาก ต่างหาก. สัน. ถ้า, แม้, เช่น หากเธอมาฉันก็จะรอ: เผอิญ เช่น หากอักนิฏฐ์พรหมฉ้วย พี่ไว้จึงคง {ตำนานเรื่องศรีปราชญ์}, หากเดชพระจอมจุมพลป้องบไภยันต์ {บุณโณวาท}. หากว่า สัน. ถ้าว่า, แม้ว่า, เช่น ฉันจะไปชายทะเลหากว่ามีเวลาว่าง.

หาง - น. ส่วนที่ยื่นออกจากส่วนท้ายแห่งลำตัวสัตว์, ขนสัตว์จำพวกนก เช่น กา ไก่ ที่ยื่นยาวออกทางก้น: ส่วนท้ายหรือปลาย เช่น หางเชือก หางแถว: คำสุภาพเรียกปลาช่อน ว่า ปลาหาง: ลักษณนามเรียกปลาช่อนตากแห้ง เช่น ปลาช่อนหางหนึ่ง ปลาช่อน ๒ หาง: เรียกดาวจรที่ส่วนท้ายมีแสงลักษณะเป็นทางยาวดุจหาง ว่า ดาวหาง: ของที่คัดหรือกลั่นเอาส่วนที่เป็นหัวออกแล้ว เช่น หางเหล้า หางกะทิ หางนํ้านม: ส่วนของตัวหนังสือไทยที่ลากยาวขึ้นทางเบื้องบนหรือทางเบื้องล่าง. หางกระเบน น. ชายผ้าที่เป็นส่วนกว้างของผ้านุ่งที่ประกบกันแล้วม้วนเฉียง สอดไปใต้หว่างขา ดึงขึ้นแล้วเอาชายไปเหน็บที่ขอบผ้านุ่งด้านหลังระดับบั้นเอว, ชายกระเบน ก็เรียก. หางกระรอก น. ชื่อผ้าชนิดหนึ่งที่ทอด้วยด้ายหรือไหมต่างสี ฟั่นเป็นเกลียวเสียก่อน เมื่อทอแล้วมีลายแลดูดังลายหางกระรอก เรียกว่า ผ้าหางกระรอก.หางกระหมวด, หางขมวด [-กฺระหฺมวด,-ขะหฺมวด] ว. ที่มีหางกระหมวดปลาย ได้แก่หาง ฬ ฮ. หางกวัก [-กฺวัก] น.หางที่มีปลายงอลง {ใช้แก่แมว} ถือว่าเป็นมงคล. หางกะลวย น. ขนหางไก่ตัวผู้ที่ยื่นยาวกว่าเพื่อน. หางกังหัน น. เครื่องหมายรูปสระดังนี้ ใช้แทนเสียงสระอะในกรณีที่มีตัวสะกด เช่น กะ ด = กัด, ไม้หันอากาศ หรือ ไม้ผัด ก็เรียก.หางแกละ [-แกฺละ] น. ผมที่เอาไว้เป็นแหยมที่แง่ศีรษะ. หางขอด น. หางที่มีปลายขมวดงอหงิก {ใช้แก่หมาและแมว}. หางข้าว น. ข้าวเปลือกที่ยังมีข้าวลีบปนอยู่มาก: {โบ} จำนวนข้าวที่หลวงเรียกเก็บเป็นภาษี. {พงศ. ร. ๒}. หางเครื่อง น. เพลงที่ออกต่อท้ายจากเพลง ๓ ชั้น หรือเพลงเถา: กลุ่มบุคคลที่ออกมาเต้นประกอบจังหวะในการร้องเพลงประเภทลูกทุ่ง. หางงอ น. หางที่ปลายงอขึ้น {ใช้แก่หมาและแมว}. หางจิ้งเหลน [-เหฺลน] น. ผมของเด็กที่เอาไว้ที่ท้ายทอยเล็กกว่าผมเปีย. หางเต่า น. ปอยผมในร่องเล็กที่ท้ายทอย มีรูปแหลม, หีเต่า ก็เรียก. หางแถว น. คนที่อยู่ท้ายแถว, โดยปริยายหมายถึงผู้น้อย, ผู้ที่มีความสำคัญน้อย, ปลายแถว ก็ว่า. หางนม น. น้ำนมที่เอาครีมส่วนใหญ่ออกแล้ว. หางปลา น. ชื่อพัดชนิดหนึ่งที่ปิดด้วยกระดาษเป็นต้นลงบนโครงพัดรูปคล้ายหางปลาช่อนที่แผ่ออก เรียกว่า พัดหางปลา: ชื่อพลั่วชนิดหนึ่ง ปลายบากเข้าเป็นรูปคล้ายหางปลาทูใช้ขุดดิน เรียกว่า พลั่วหางปลา: เครื่องหมายสัญญาณให้รถไฟแล่นเข้าออกได้: โลหะลักษณะแบนสำหรับเหนี่ยวเพลาล้อหลังรถจักรยาน เพื่อให้โซ่ตึง: ชื่อชายปั้นลมแบบหนึ่ง ปลายตอนล่างผายออกคล้ายหางปลาที่ตัดตรง: ตัวไม้สำหรับช่วยยึดตัวไม้ส่วนโครงหลังคาเรือนบางตัวให้มั่นคง. หางเปีย น. ผมที่ไว้ยาวบริเวณท้ายทอย, ผมที่ถักห้อยยาวลงมา, เปีย หรือ ผมเปีย ก็เรียก. หางแมงป่องน. ชื่อเรือขุดชนิดหนึ่งคล้ายเรือชะล่าแต่มีขนาดใหญ่และยาวกว่า ท้ายต่อไม้ยกงอนสูงขึ้นคล้ายหางแมงป่อง มักใช้ถ่อ. หางยาม น. หางคันไถตอนที่มือถือ. หางยาว น. เรียกเรือยนต์ชนิดหนึ่ง มีลักษณะเพรียวยาว ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ที่ติดท้ายเรือ มีท่อโลหะยาวปลายติดใบจักรใช้แทนหางเสือไปในตัว โยกไปทางซ้ายทางขวาเพื่อเปลี่ยนทิศทางและยกขึ้นลงได้ว่า เรือหางยาว. หางเลข น. เครื่องหมายย่อแทนตัวเลขสำหรับทำเลขอย่างเก่า: {ปาก} เลขท้ายสลากกินแบ่งที่ได้รางวัล, โดยปริยายหมายถึงพลอยถูกผู้ใหญ่ดุหรือตำหนิไปด้วย เช่น หัวหน้าถูกผู้ใหญ่ดุ ลูกน้องก็เลยพลอยถูกหางเลขไปด้วย. หางว่าว น. {โบ} กระดาษแผ่นยาวอย่างหางของว่าวปักเป้าสำหรับจดบัญชีบอกรายชื่อเลกครั้งโบราณ, บัญชีรายชื่อคนหรือรายการสิ่งของเป็นต้นที่ยาวยืด. หางเสียง น. กระแสเสียงที่ลงท้ายซึ่งแสดงนิสัย ความรู้สึก หรืออารมณ์ของผู้พูดเป็นต้น เช่น โกรธ อ่อนโยน. หางเสือ น. เครื่องถือท้ายเรือ, จะกูด จังกูดหรือ ตะกูด ก็เรียก. หางหงส์ ๑ น. ชายผ้านุ่งที่จีบโจงแล้วไปเหน็บไว้ข้างหลัง ปล่อยให้จีบคลี่ห้อยจากเอวเบื้องหลังลงมาถึงหว่างขาอย่างตัวพระแต่งในละครรำ: เรียกเครื่องประดับที่ทำเป็นรูปคล้ายหางหงส์ติดตั้งอยู่ปลายรวยระกาหรือปลายตะเข้สันหลังคาของโบสถ์และพระที่นั่งเป็นต้นตามแบบสถาปัตยกรรมไทย. หางหนู น. หางเปียขนาดเล็กและสั้นที่บริเวณท้ายทอยโดยโกนผมที่เหลือออกทั้งหมด: เรียกตะไบเล็ก ๆ ที่มีลักษณะกลมเรียว ว่า ตะไบหางหนู: ส่วนของแขนงช่อดอกของหมากและมะพร้าวที่ดอกเพศผู้ร่วงหมดแล้ว. หางไหล ๑ ดู ไหล ๒.

ห่าง - ว. ไกล เช่น ห่างหูห่างตา บ้านอยู่ห่างถนนมาก, บางทีใช้เข้าคู่กันเป็น ห่างไกล: จากกันไปไม่ได้ติดต่อกัน เช่น เราห่างกันไปนาน: ไม่ถี่ {ใช้แก่เวลา} เช่น มีลูกห่าง. ห่างหาย ก. แยกจากกันไป ไม่ได้ไปมาหาสู่กันนาน เช่นตั้งแต่เรียนจบก็ห่างหายกันไป ไม่ได้ข่าวคราว. ห่างหูห่างตา ก. อยู่ในที่ที่ดูแลไม่ถึง, อยู่ห่างไกลการติดต่อ,ไกลหูไกลตา ก็ว่า. ห่างเห {กลอน} ว. จากไป, พรากไป, เช่น นิราศร้างห่างเหเสนหา ปางอิเหนาเศร้าสุดถึงบุษบา {นิ. อิเหนา}. ห่างเหิน ก. ไม่สนิทสนมดังเก่า, ไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่หรือติดต่อกันเหมือนเดิม, จืดจาง, เช่น ทำตัวห่างเหิน, เหินห่าง ก็ว่า.