ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–อีสาน} น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง สำหรับใส่สิ่งของบรรทุกไว้ที่หลังคน ใช้อย่างเป้ มีสายรัดไขว้ที่หน้าอก หรือคาดที่หน้าผาก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะมง, กะม่ง - ดู ม่ง ๑.

• กะมัน - ดู พลวง.

• กะย่อง - {ถิ่น–อีสาน} น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง รูปกลมคล้ายโตก, ถ้าใหญ่ใช้เป็นสำรับ, ถ้าเล็กใช้เป็นเครื่องใส่ข้าวตอกดอกไม้บูชาตามวัด.

• กะยุ - {โบ: กลอน} ก. ยก, ย่าง, เยื้อง, เช่น กะยุบาทไคลคลา {เสือโค), กะยุบาทเบื้องปลายตีน {พิชัยสงคราม}.

• กะร่องกะแร่ง - ว. ร่องแร่ง, อาการที่ห้อยติดอยู่จวนจะหลุด.