[อะติชาด, อะติชาดตะ-] ว. เลิศกว่าเผ่าพงศ์. {ป., ส.}. อติชาตบุตร น. บุตรที่มีคุณสมบัติสูงกว่าบิดามารดา, อภิชาตบุตร ก็ว่า. {ส. อติชาตปุตฺร: ป. อติชาตปุตฺต}.