[อะทิบอดี, อะทิบบอดี] น. ผู้เป็นใหญ่, ผู้ปกครอง, หัวหน้า, เช่น อธิบดีสงฆ์ อธิบดีผู้พิพากษา: ตำแหน่งหัวหน้ากรมในราชการ. ว. มีความเจริญสวัสดิมงคลทางโหราศาสตร์นิยมให้ประกอบการมงคลต่าง ๆ ในวันยาม ฤกษ์ ราศี และดิถีที่เป็นอธิบดี ทั้งนี้ตลอดปีนั้น ๆ, ตรงข้ามกับ โลกาวินาศ. {ป., ส. อธิปติ}.