[อะนาระยะ] ว. ไม่ใช่อารยะ, ป่าเถื่อน. {ส.}. อนารยชน น. คนที่ยังไม่เจริญ, คนป่าเถื่อน. อนารยธรรม น. ความตํ่าช้า, ความป่าเถื่อน.