น. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าว ถ้าผ่าซีก ซีกที่มีตา เรียกว่า กะลาตัวผู้ ซีกที่ตัน เรียกว่า กะลาตัวเมีย: เรียกชามเนื้อกระเบื้อง รูปร่างคล้ายกะลา ด้านนอกสีน้ำตาลแก่ ด้านในสีขาว เขียนลายสีคราม มีขนาดต่าง ๆ กัน ว่า ชามกะลา: เรียกผมที่ตัดเป็นรูปกะลาครอบ ว่า ผมทรงกะลาครอบ: เรียกหมวกที่มีรูปคล้ายกะลาครอบ ว่า หมวกกะลา หรือ หมวกกะลาครอบ. {สำ} ว. มีค่าน้อย เช่น เก่ากะลา. กะลาซอ น. กะลามะพร้าวที่มีปุ่มนูนเป็นรูปสามเส้า ใช้สำหรับทำซอสามสาย, เรียกลักษณะของหัวกะโหลกศีรษะที่เป็นรูปอย่างนั้น. กะลาหัว {ปาก} กะโหลกศีรษะ เช่น ไม่เจียมกะลาหัว คุ้มกะลาหัว.