ความหมาย

• 
  

  ว. เสียงดังอย่างเสียงเปิดปิดประตูที่บานพับฝืดเป็นต้น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อ้อดิบ - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ต้นคูน. [ดู คูน ๑ {๑}].

• อ่อน - ว.ไม่กระด้าง เช่น ลิ้นอ่อน: นิ่ม เช่น เนื้ออ่อน:ไม่จัด เช่น แดดอ่อน: ไม่แข็ง, ยอมง่าย ๆ, รู้สึกสงสาร, เช่น ใจอ่อน: ไม่แก่ เช่น มะพร้าวอ่อน: หย่อน เช่น อ่อนเค็ม, น้อย เช่น เหลืองอ่อน, ไม่แรง เช่น ไฟอ่อน, อายุยังน้อย เช่น ไก่อ่อน, ยังเล็กอยู่ เช่น เด็กอ่อน: ละมุนละม่อม, ดัดง่าย, เปลี่ยนแปลงง่าย. อ่อนข้อ ก. ยอมผ่อนปรนให้. อ่อนความ ก. ขาดประสบการณ์. อ่อนจิตอ่อนใจ, อ่อนใจ, อ่อนอกอ่อนใจ ก. เหนื่อยใจ, ระอาใจ, ท้อใจ. อ่อนช้อย ว. มีกิริยาท่าทางงดงามละมุนละไม, มีลักษณะงอนงาม, มีลักษณะงอนขึ้นอย่างลายกระหนก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น. อ่อนไท้ {กลอน} น. นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, {ใช้เรียกนางกษัตริย์} เช่น จอมราชพิศพักตรา อ่อนไท้ {ลอ}, ใช้ว่า อรไท ก็มี. อ่อนน้อม ก. แสดงกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ: ยอมแพ้, สวามิภักดิ์. ว. มีกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ. อ่อนปวกเปียก, อ่อนเปียก ว. หย่อนกำลังจนทำอะไรไม่ไหว: ไม่ขึงขัง. อ่อนเปลี้ย ว. เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็น อ่อนเปลี้ยเพลียแรง. อ่อนเพลีย ว. มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกำลัง. อ่อนโยน ว. มีกิริยาวาจานิ่มนวล. อ่อนหวาน ว. ไพเราะ, น่าฟัง, เช่น เขาเป็นคนพูดจาอ่อนหวาน: งามละมุนละไม เช่น หน้าตาอ่อนหวาน. อ่อนหัด ว. ที่ฝึกฝนมาน้อย, ไม่ชำนาญ. อ่อนหู {กลอน} ก. ยอมเชื่อฟัง เช่น แต่คิดแค้นแม่ยายกับพ่อตา จะทรมาเสียก่อนให้อ่อนหู {สังข์ทอง}. อ่อนไหว ว. มีอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายตามเหตุการณ์. อ่อนแอ ว. มีกำลังน้อย, ไม่แข็งแรง, ไม่เข้มแข็ง.

• อ้อน - ก. พรํ่าร้องขอ, ร้องสำออย, อาการร้องไห้อย่างเด็กอ่อน. อ้อนวอน ก. พยายามพูดขอร้อง. อ้อนออด ก. รบเร้า, เซ้าซี้จะเอาให้ได้, ออดอ้อน ก็ว่า.

• อ้อนแอ้น - ว. มีรูปร่างแบบบาง, ชดช้อย.

• ออนซ์ - น. หน่วยวัดนํ้าหนัก ๑ ออนซ์ มีค่าเท่ากับ ปอนด์ หรือ ๒๘.๓๔๑๕ กรัม. {อ. ounce}.