[อันยะ-] ว. อื่น, ต่างไป, แปลกไป. {ป.อญฺญ: ส. อนฺย}. อัญดิตถีย์, อัญเดียรถีย์ [-ดิดถี, -เดียระถี] น. พวกที่มีความเชื่อถืออย่างอื่น, พวกนอกพระพุทธศาสนา. {ป. อญฺญติตฺถิย: ส. อนฺย + ตีรฺถฺย}. อัญมณี น. รัตนชาติที่เจียระไนแล้ว, แก้วมณีอื่น ๆ นอกจากเพชรพลอย: {โบ} ของมีค่าอื่น ๆ เช่น มันผู้หนึ่งล้อมไว้เป็นไร่เป็นสวนมัน มันได้ปลูกสรรพอัญมณีในที่นั้นไว้ ให้ลดอากรไว้แก่มันปีหนึ่ง {สามดวง}.