[อันตะ-] น. เขต, แดน: ปลายทาง, ที่จบ,อวสาน, ที่สุด: ความตาย, ความเสื่อมสิ้น. {ป., ส.}. อันตกะ [อันตะกะ] น. “ผู้ทำที่สุด” หมายถึง ความตายคือ พระยม. {ป., ส.}. อันตกาล น. เวลาตาย. {ส.}. อันตกิริยา น. “การกระทำซึ่งที่สุด” หมายถึง ตาย เช่น เขากระทำซึ่งอันตกิริยา. {ป.}. อันตคู น. ผู้ถึงที่สุด, ผู้ชำนะความทุกข์. {ป.}. อันตชาติ น. คนตํ่าช้า, คนไม่มีตระกูล. {ส.}.